သားခ်စ္ဘေလာဒ္.မွမိတ္ေဆြတို.အားတံခါးဖြင္.လွစ္ၿကိဳဆိုပါသည္၊စိတ္ၿကိဳက္သာခံစားၿကည္.ရွု.ဝင္ထြက္သြားလာနုိင္ပါတယ္မိတ္ေဆြ

Sunday, September 4, 2011

ဟိုတုန္းက ေထာင္ဆိုတာနဲ႔ ၂/ ၈၀ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ အေတြ႕အႀကံဳ



သမၼတသစ္ ဦးသိန္းစိန္ လက္ထက္ အရပ္သားအစိုးရရဲ႕ ပထမဆံုး လႊတ္ေတာ္ကေန လြတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းသာ ခြင့္အေၾကာင္း ေျပာၾကတဲ့ အသံေတြ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ၾကားေနရေတာ့ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ ကာလေတြက ကိုယ္တုိင္ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ အင္းစိန္ေထာင္တြင္း အေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ အဲဒီတုန္းက လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ဆိုတာကို သတိရ မိပါတယ္။

Htet-Yarzar-illustration၁၉၇၉ ခုႏွစ္နဲ ့၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ေတြက အခ်ဳပ္က် အက်ဥ္းသားေတြကို တရားရံုးထုတ္တဲ့ အခါမွာ အင္းစိန္ေထာင္မွ တုိက္ရုိက္မထုတ္ပါဘူး။ ရန္ကုန္ေထာင္ကေန တဆင့္ ထုတ္တာပါ။ အင္းစိန္တရားရံုး တခုပဲ အင္းစိန္ေထာင္ ကေန ရံုးထုတ္ပါတယ္။

တနလၤာနဲ႔ ဗုဒၶဟူးေန႔တုိင္း တပတ္ကို ၂ ရက္ အခ်ဳပ္သားေတြကို လမ္းေၾကာင္းကားနဲ႔ ရန္ကုန္ေထာင္ကိုပုိ႔ ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္ ေထာင္ကေန တဆင့္ အက်ဥ္းသားေတြ ရံုးထြက္ရမယ့္ေန႔မွာ ရံုးထုတ္ပါတယ္။ တနလၤာ၊ အဂၤါ နဲ႔ ဗုဒၶဟူး ရံုးထြက္ၿပီးတ့ဲ အခ်ဳပ္သားေတြကို ဗုဒၶဟူးလမ္းေၾကာင္းကားနဲ႔ အင္းစိန္ေထာင္ကို ျပန္ပို႔ပါတယ္။ ၾကာသပေတး၊ ေသာၾကာ ရံုးထြက္ၿပီးတဲ့ သူေတြ တနလၤာေန႔မွာ အင္းစိန္ေထာင္ကို ျပန္ပို႔ပါတယ္။

အဲဒိီအခ်ိန္က ရန္ကုန္ေထာင္ တည္ရွိတဲ့ ေနရာကေတာ့ ဘုန္းႀကီးလမ္းနဲ႔ ျပည္လမ္းမႀကီးကို ဆက္သြယ္ထားတဲ့ လမ္းေပၚမွာရွိတဲ့ အရင္စိန္ဂၽြန္းေစ်းေဟာင္းေရွ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က စစ္သားစုေဆာင္းေရး တပ္ရဲ႕ေဘးမွာ ရန္ကုန္ေထာင္ကို တည္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ေခတ္က ရန္ကုန္ေထာင္ အေဟာင္းႀကီးရဲ႕ တစိတ္ တပိုင္းပါ။

ရန္ကုန္ေထာင္ဟာ ေအာက္ဘက္မွာ အခန္း ၄ ခန္းနဲ႔ အေပၚထပ္မွာ အခန္း ၄ ခန္း ရွိတဲ့ ႏွစ္ထပ္ အေဆာက္အအံု ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာက္ဘက္ ၁ ခန္းကို ပံုစံခန္း လုပ္ထားပါတယ္။ အခ်ဳပ္သစ္ေတြ အားလံုး အဲဒီအခန္းကို ၀င္ရပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ရံုးထြက္က်မွ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ အခန္းကို ၀င္ေနလုိ႔ ရပါတယ္။

အေပၚထပ္ အခန္းကေန အျပင္ကိုၾကည့္ရင္ ေရႊတိဂံုဘုရား၊ စိန္ဂၽြန္းေစ်းနဲ႔ ရန္ကုန္-အင္းစိန္-ျပည္ လမ္းမႀကီးကို ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ ့ျမင္ရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး မိန္းမအေဆာင္နဲ႔ ေယာက္်ားအေဆာင္ကို အလယ္က လူတရပ္ေက်ာ္ ျမင့္တဲ့ သြပ္ျပားေတြ ကာၿပီး ခဲြထားပါတယ္။ သြပ္ျပားေပၚမွာ သစ္သားေဒါက္ေတြနဲ႔ သံဆူးႀကိဳးေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒီအေဆာင္ေတြရဲ႕ အေနာက္ဘက္ ကပ္လ်က္မွာ စစ္သားစုေဆာင္းေရးတပ္ ရွိပါ တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က အင္းစိန္ေထာင္ အခ်ဳပ္ပံုစံခန္းဟာ ၁ ေဆာင္ေအာက္ထပ္ တခန္း ျဖစ္ပါတယ္။ အေဆာင္တိုင္းမွာ အေပၚအခန္း ေလးခန္း၊ ေအာက္အခန္း ေလးခန္းရွိပါတယ္။ ၁ ေဆာင္နဲ႔ ၂ ေဆာင္ဟာ တရားရံုး ထြက္ေနတဲ့ အခ်ဳပ္ေတြကိုထားတဲ့ ေနရာျဖစ္ၿပီး ၃၊ ၄၊ ၅ ေဆာင္ေတြဟာ ေထာင္က်ေတြ ထားတဲ့အေဆာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၃ ေဆာင္ကို သိီးသန္႔ေဆာင္ လုိ႔လည္း ေခၚပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမား အမ်ားစုနဲ႔ အေရးႀကီးတဲ့သူ တခ်ဳိ႕ ကို ထားတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ အေဆာင္ကလည္း တျခား အေဆာင္ေတြထက္ ပိုၿပီး သန္႔ျပန္႔ပါတယ္။

အင္းစိန္ေထာင္ ၁ ေဆာင္ အခန္းတိုင္းရဲ႕ ေခါင္းရင္းဘက္ နံရံေပၚမွာ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ေအာင္ျခင္း ၈ ပါး ပံုေတာ္ေတြကို ပန္းခ်ီေရးဆဲြ ထားပါတယ္။ အခန္းတုိင္းကို အခန္းလူႀကီး ၂ ေယာက္နဲ႔ အခန္းစာေရး ၂ ေယာက္ အုပ္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ အခ်ဳပ္အသစ္တိုင္း ပံုစံခန္း ကို၀င္ရပါတယ္။ အခန္းလူႀကီးေတြနဲ႔ အခန္းစာေရးေတြက တလွည့္စီ အခ်ဳပ္သစ္ေတြကို ေထာင္ပိုင္၊ ေထာင္မႉး၊ ေထာင္၀န္ထမ္းေတြ ေရွ႕က်ရင္ ပံုစံ ဘယ္လုိရပ္ရမယ္၊ ဘယ္လုိေနထုိင္ရမယ္ ဆုိတာကို သင္ျပေပးပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေထာင္မွတ္ပံုတင္ ရပါတယ္။ ကိုယ္ေရး ရာဇ၀င္ အက်ဥ္းကို ယူတာပါ။ သူတုိ႔ သင္ထားတာကို နားမလည္ရင္ ေမးလုိ႔ ရပါတယ္။ ၿပီးရင္ အခ်ဳပ္သားေတြကို ျပန္စစ္ ေမးပါတယ္။ ေျပာတာဆိုတာမွားရင္ ဒါမွမဟုတ္ ပံုစံျပတာမွားရင္ အရိုက္ခံရပါတယ္။

ဥပမာ - အေဖနာမည္ေမးရင္ ေရွ႕ဆံုးက ဦးတပ္ၿပီး ေျဖရပါတယ္။ ဦးမတပ္ရင္ မင္းေမြးသဖခင္ နာမည္ကိုေတာင္ ဦးတပ္ၿပီး မထည့္ရလားဆိုၿပီး ရုိက္ပါတယ္။ ကိုယ့္နာမည္ကို ေမးရင္ေတာ့ ဦး ဒါမွမဟုတ္ ကို တပ္ ေျဖစရာ မလုိပါဘူး။ တပ္ၿပီးေျဖရင္လည္း အရိုက္ခံရပါတယ္။ အေၾကာက္လြန္ၿပီး မွားေျဖတဲ့ အခ်ဳပ္သစ္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ အရိုက္ခံရပါတယ္။ အိပ္တဲ့အခါမွာ အုတ္ရိုးတန္း၊ အလယ္တန္း၊ ဘာယာတန္းဆုိၿပီး ၃ တန္းခဲြၿပီး အိပ္ရပါတယ္။ ည ၉ နာရီထုိးတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ အိပ္ခ်ိန္ ေပးပါတယ္။ အိပ္ခ်င္ခ်င္၊ မအိပ္ခ်င္ခ်င္ လွဲအိပ္ ေနရပါတယ္။

အခ်ဳဳပ္အသစ္ေတြကို ေနာက္တေန႔မွာေလဘာခ်ပါတယ္။ ေလဘာခ်တယ္ ဆိုတာ အေဆာင္တြင္းမွာ အလုပ္လုပ္ ရတာကို ေျပာတာပါ။ အေဆာင္သန္႔ရွင္းေရး၊ ေရကန္၊ မိလႅာ၊ အခန္းသန္႔ရွင္းေရး၊ စည္းကမ္း ထိမ္းသိမ္းေရး၊ ထမင္းခ်က္၊ ေတာင္ယာ စတဲ့ ေနရာေတြမွာ တရားရံုးထြက္ မရွိတဲ့ေန႔မွာ အလုပ္လုပ္ရပါတယ္။

ပိုက္ဆံရွိတဲ့သူေတြကေတာ့ ေထာင္မႉး၊ ေထာင္ပိုင္ေတြဆီမွာ လုိင္း၀င္ၿပီး ေကာင္းတဲ့ေနရာကို ယူၾကပါတယ္။ ပိုက္ဆံမတတ္ႏိုင္တဲ့ သူေတြကေတာ့ အမ်ားေသာအားျဖင့္ မိလႅာ၊ ေတာင္ယာ စတဲ့ ေနရာေတြမွာ အလုပ္လုပ္ ၾကရပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က အဆိုေတာ္ စိုင္းထီးဆုိင္က ရိကၡာေပးတဲ့ ေနရာမွာ အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ အိပ္ေတာ့ ေဆးရံုမွာ အိပ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ရုပ္ရွင္မင္းသားေဇာ္္၀မ္းက တဲြဘက္ေထာင္ မွာပါ။ အထူးတုိက္မွာ စီးပြားေရးပုဒ္မနဲ႔ သူေဌးေရွာ္ဖီ၊ ဘိန္းဘုရင္ ေလာ္စစ္ဟန္တုိ႔ကိုလည္း ထားတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ေဆးရံုမွာေတာ့ ေရွာ္ဖီရဲ႕သား ေအာ္စကာက ေဆးမႉး လုပ္ေနပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က အင္းစိန္ေထာင္ကို အက်ဥ္းဦးစီးဌာန လက္ေအာက္ အရပ္သား ၀န္ထမ္းနဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးတပ္ တဲြၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ပါတယ္။  အင္းစိန္ေထာင္ပိုင္ႀကီးရဲ႕ နာမည္က မကၠနားလို႔ ေခၚပါတယ္။ ဟိႏၵဴ အိႏၵိယ လူမ်ဳိး ျဖစ္ပံုရပါတယ္။ အဂၤလိပ္ လက္ထက္ကတည္းက ေထာင္၀န္ထမ္း မ်ဳိးရုိးက လာတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က ေထာင္မွာ တရား၀င္ ဟင္းခ်က္ခြင့္ျပဳထားပါတယ္။ အုတ္၊ သဲ၊ ဆံပင္ခ်ည္၊ ရြံ႕တုိ႔နဲ႔ ေရာမံၿပီး လုပ္ထားတဲ့ မီးဖိုေတြကို သံုးၾကပါတယ္။ မနက္ ေထာင္ဖြင့္တာနဲ႔ စကၠဴ၊ ပလပ္စတစ္ လုိက္ေကာက္ မီးေမႊး ဟင္းခ်က္ ၾကပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေထာင္မွာ စာဖတ္ခြင့္၊ ေရဒီယုိနားေထာင္ခြင့္၊ စာအုပ္၊ ေဘာပင္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္၊ ဂစ္တာတီးခြင့္ စတာေတြ ေပးထားပါတယ္။ ျခင္းခတ္ခြင့္၊ ေဘာ္လီေဘာ၊ ေဘာလံုးကစားခြင့္ ျပဳထားပါတယ္။

၁ ေဆာင္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္မွာ ေထာင္မႉးရံုးခန္း တသီးတျခားရွိၿပီး ၁ ေဆာင္အေရွ႕ဘက္ျခမ္း အုတ္ရုိးတန္း အဖီရဲ႕ ထိပ္ဆံုးမွာ ဒုအေဆာင္မႉး ရံုးခန္းရွိပါတယ္။ ဒုအေဆာင္မႉးက တပ္ၾကပ္ႀကီးပါ။ ဦးေဇယ်လို႔ ေခၚပါတယ္။ ရုပ္ရွင္မင္းသားႀကီး ဦးေဇယ်နဲ႔တူလုိ႔ နာမည္အရင္း မေခၚၾကပါဘူး။ ေထာက္လွမ္းေရး တပ္ဆြယ္က လာတာပါ။ ေထာင္မႉး နာမည္ကေတာ့ ဦးထြန္းခင္ပါ။ အရပ္သားက လာတာပါ။ ဒုအေဆာင္မႉး ရံုးခန္းရဲ႕ အေရွ႕ဘက္မွာေတာ့ အက်ဥ္းသား ေရခ်ဳိးကန္ႀကီး ရွိပါတယ္။ ေရခ်ဳိးကန္ႀကီးရဲ႕ အတြင္းဘက္ျခမ္း အဆံုးမွာ တိုးခ်ဲ႕ေဆာင္ႀကီး တေဆာင္ ရွိပါတယ္။

ဒု အေဆာင္မႉးရံုးခန္း အုတ္ရိုးတန္းက ေအာက္ဘက္ကို ဆင္းသြားရင္ မူဂ်ာဟစ္ကုလား ေစ်းတန္းႀကီး ရွိပါတယ္။ မဆလာ၊ အာလူး၊ အသီးအႏွံမ်ဳိးစံု၊ အမဲသား စတဲ့ ဟင္းခ်က္ပစၥည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ဟင္းေတြ ေရာင္းပါတယ္။ မူဂ်ာဟစ္ ေတြဟာ ေထာင္လြတ္ရက္ ေက်ာ္ေနေပမယ့္ သူတို႔ႏိုင္ငံကို မျပန္ဘဲ ေထာင္မွာပဲေနတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ မနက္ေထာင္ဖြင့္ရင္ ေထာင္ဗူး၀က ေနထြက္ၿပီး အင္းစိန္ေစ်းကိုသြား၊ ေစ်း၀ယ္ၿပီး ျပန္လာၾကပါတယ္။ အင္းစိန္ ေစ်းထက္ သူတုိ႔ပိုၿပီး မသြားတတ္ပါဘူး။

တိုးခဲ်႕ေဆာင္ ေအာက္ဘက္မွာေတာ့ တရုတ္လူမ်ဳိး ကြန္မ်ဴနစ္ပါတီ ေစ်းတန္းရွိပါတယ္။ တရုတ္ ကြန္မ်ဴနစ္ ေတြကို ႏွစ္ၾကာလာတဲ့ အခါမွာ ပုဒ္မ ေျပာင္းတပ္ပါတယ္။ FRC ပုဒ္မပါ။ သူတို႔ကေတာ့ ႀကိဳးပုတီးေတြ၊
ဆဲြျပားေတြ လုပ္ေရာင္းပါတယ္။ ဒန္ခြက္၊ ပလတ္စတစ္၊ ေကာ္ရုပ္ ေကာ္ခြက္ အက်ဳိးအပဲ့ေတြကို အရည္ႀကိဳၿပီး  ဘုရားပံုေတာ္တုိ႔၊ နဂါးရုပ္၊ ျခေသၤ့ရုပ္တို႔လို ပံုေတြကို ထြင္းထုၿပီး ေရာင္းပါတယ္။ အဲဒီတရုတ္ေတြေကာ မူဂ်ာဟစ္ ေတြေကာ ေထာင္၀င္စာ မရွိၾကပါဘူး။

၁ ေဆာင္ အေနာက္ဘက္ျခမ္း အေဆာင္မႉးရံုးခန္းကို လြန္ရင္ ေညာင္ပင္ႀကီးနဲ႔ ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္း ရွိပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ တဲြလ်က္ ေရစင္ႀကီး ရွိပါတယ္။ ၁ ေဆာင္ အေပၚထပ္ ေနာက္ဘက္ျခမ္း အခန္း ၃ နဲ႔ အခန္း ၄ ေရွ႕
ဘာယာတန္းက ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ႀကိဳးစင္ကို ျမင္ရပါတယ္။ ႀကိဳးစင္က မိန္းမေဆာင္ ေတာင္ယာခင္းထဲမွာ ရွိပါတယ္။ ႀကိဳးစင္ေဘး ပတ္ပတ္လည္မွာ ပန္းအလွေတြ စိုက္ထားတာ ေတြ ့ရပါတယ္။

ႀကိဳးေပးတဲ့ အခ်ိန္ဟာ မနက္ အရုဏ္တက္ေလာက္မွာ ျဖစ္တယ္လို ့သိရပါတယ္။ ညဥ့္ဦးပိုင္း အေဆာင္မပိတ္ခင္ ေလာက္ပဲ အေပၚထပ္ အခန္း ၃ ၊ ၄ ေရွ႕ ဘာယာတန္းအျပင္ဘက္ကို ဖ်ာႀကီးေတြနဲ႔ ကာလုိက္ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ ည ၁၂ နာရီေလာက္ကစၿပီး အေဆာင္ကို ေထာင္၀န္ထမ္းေတြက ဒိုင္းေတြ၊ တုတ္ေတြနဲ ့၀င္လာၿပီး ရွာေဖြေရး လုပ္ပါေတာ့တယ္။ အခန္းအလယ္ေခါင္မွာ အက်ဥ္းသားေတြအားလံုးကို ပံုစံထုိင္ခုိင္းထားၿပီး တညလံုး တနာရီျခားေလာက္တခါ ရွာေဖြေရး၀င္ပါတယ္။ မနက္ ၃ နာရီေလာက္က်မွ အိပ္ခ်ိန္ေပးပါတယ္။ အက်ဥ္းသား ေတြလည္း အရမ္းအိပ္ခ်င္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အိပ္ေမာက်ကုန္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ အရုဏ္ဦးအခ်ိန္ အက်ဥ္းသားေတြ အိပ္ေမာက်ေနခ်ိန္မွာ ႀကိဳးေပးတယ္လုိ ့သိရပါတယ္။ ႀကိဳးစင္က တၿပိဳင္နက္ ၂ ေယာက္ ႀကိဳးေပးလုိ႔ ရပါတယ္။ ႀကိဳးစင္ရဲ႕ ေအာက္ဘက္ကို ေလွကားထစ္ ဆင္းသြားလုိ႔ ရၿပီး အေပၚကေန ေအာက္အထိ ၁၂ ေပေလာက္ အနက္ရွိတယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းရပါတယ္။

အေဆာင္ ၁ ဒုအေဆာင္မႉး ရံုးခန္းရဲ႕ ေျခရင္းဘက္မွာ မနက္ေထာင္ဖြင့္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ေက်ာင္းသားအုပ္စု တစုက အၿမဲေနရာယူၿပီး အဲဒီေနရာမွာ ထမင္းစား၊ စာၾကည့္၊ စာအုပ္ငွား၊ မယ္ဒလင္၊ ဂီတာတီး၊ တေယာထိုး၊ စစ္တုရင္ထိုး၊ အနားယူ၊ ေထာင္ပိတ္မွ ကိုယ့္အခန္းကို တက္ၾကပါတယ္။ မႈိင္းရာျပည့္နဲ႔ ဦးသန္႔ အေရးခင္းက ေက်ာင္းသားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၇၄ ေက်ာင္းသားအုပ္စုေပါ့။ မႏၱေလးက ကိုတင္ေအးၾကဴ (ကိုမႈိင္း)၊ ရခုိင္က ကိုလွေစာ၊ ကိုေန၀င္းေအာင္၊ ဆရာခဲ၊ ကိုသန္းႏိုင္ (ပုဂံစာအုပ္တုိက္) တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။

တျခား အေဆာင္ေတြမွာလည္း ေက်ာင္းသားေတြ ရွိတယ္လုိ ့သိရပါတယ္။ ေထာင္တြင္းအခြင့္အ ေရးအတြက္ တိုက္ပဲြ၀င္ ဆႏၵျပမႈေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းသားေတြကို တစုတစည္းတည္း မထားဘဲ အေဆာင္ေတြမွာ ခဲြထားတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ သူတုိ႔ကို အၿမဲစည္းစည္းလုံးလံုး ေတြ ့ျမင္ရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို ေလဘာ (အလုပ္) မခ်ပါဘူး။ သူတို႔ ေထာင္၀င္စာထြက္တဲ့အခါ ၀န္ထမ္းတေယာက္ ေဘးက အၿမဲလုိက္ၿပီး အ၀တ္ အမည္းႀကီး အုပ္ၿပီး ထြက္ရပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး ေထာင္မွာ လြတ္ရက္ေစ့တဲ့ လူတေယာက္ကို မနက္ေထာင္ဖြင့္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ဗူး၀ကိုေခၚၿပီး အရင္ဦးဆံုး လႊတ္ရပါတယ္။ လြတ္ရက္မတိုင္ခင္ တရက္ သူ႔ကို လြတ္နားေပးပါတယ္။ အဲဒီေန႔မွာ သူ ဘာအလုပ္မွ လုပ္စရာမလုိပါဘူး။ သူ႔ကို လြတ္နားစာရြက္တရြက္ ထုတ္ေပးၿပီး တေထာင္လံုးကို ေလွ်ာက္သြားလုိ႔ ရပါတယ္။ ႏႈတ္ဆက္ရမယ့္ သူေတြကို ႏႈတ္ဆက္ေပါ့။ တျခားအခ်ိန္မွာေတာ့ အေဆာင္ေက်ာ္ၿပီး သြားလာခြင့္ မရွိပါဘူး။

၁၉၈၀ ခုႏွစ္ ဧၿပီလရဲ႕ ေန႔ရက္တရက္မွာ ဂိုဏ္းေပါင္းစံု သံဃာအစည္းအေ၀းႀကီး ေအာင္ျမင္ျခင္း အထိမ္းအမွတ္ အေနနဲ႔ ဦးေန၀င္းအစိုးရက လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေၾကညာပါတယ္။

ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားအားလံုး လြတ္ပါတယ္။ ရာဇ၀တ္မႈေတြထဲက ေသဒဏ္က်ေနတဲ့ သူေတြ၊ ကၽြန္းေျပာင္း၊ ေထာင္ဒဏ္က်ေနတဲ့ သူေတြကို ျပစ္ဒဏ္ရဲ႕ထက္၀က္ ခံစားခြင့္ရၾကပါတယ္။ ဥပမာ - ၁၀ ႏွစ္က်ရင္ ၅ ႏွစ္၊ အဲဒီ က်န္တဲ့ ၅ ႏွစ္မွာလည္း ေထာင္ရက္ သံုးပံုတပံု ေလ်ာ့ရက္ကို အျပည့္ခံစားခြင့္ရၾကၿပီး လြတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ လတ္တေလ အမႈရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ အခ်ဳပ္သားေတြလည္း ခံစားခြင့္ ရၾကပါတယ္။ ေထာင္က်လာရင္
ျပစ္ဒဏ္ရဲ႕ တ၀က္ကို ရၾကပါတယ္။

ညေနပိုင္းေလာက္ ကတည္းက လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ လာမယ္လုိ႔ ႀကိဳသိေနတဲ့သူေတြ ရွိပါတယ္။ ေထာင္ပိတ္ၿပီး ညဥိီးပိုင္းသတင္းမွာပဲ ေရဒီယိုက လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ကို ေၾကညာတဲ့အခိ်န္မွာ တေထာင္လံုး ေအာ္ဟစ္သံေတြ ဆူညံသြားတာပါပဲ။ ေထာင္သားအားလံုးတင္ မကဘူး ေထာင္၀န္ထမ္းေတြပါ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

ေထာင္သားေတြ အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္တဲ့ ညတညပါ။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား၊ ေက်ာင္းသားအုပ္စု အားလံုး လြတ္ၾက ပါတယ္။ ေနာက္တေန႔ကစၿပီး လႊတ္လိုက္တာ ေထာင္မွာ လူေတာ္ေတာ္ ေလ်ာ့သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ့သိပ္ မၾကာလုိက္ပါဘူး။ ေထာင္က လူျပန္မ်ားလာတာပါပဲ။

အဲဒါကေတာ့ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး စတာေတြ ခၽြတ္ၿခံဳက်ေနတဲ့ တပါတီ အာဏာရွင္ စံနစ္ဆိုးရဲ႕ လက္ေအာက္က ျပယုဂ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ ဒီမိုကေရစီကို ေဖာ္ေဆာင္ေနတယ္ ဆိုတဲ့ အခု အစိုးရသစ္ လက္ထက္ အက်ဥ္းေထာင္ေတြနဲ႔၊ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေတြကို ယွဥ္ၾကည့္လို႔ ရေအာင္ ေဖာ္ျပ လိုက္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္

ပညာရွင္မ်ား ျပန္လာေရးႏွင့္ အစိုးရ သေဘာထား

ပညာရွင္မ်ား ျပန္လာေရးႏွင့္ အစိုးရ သေဘာထား

ပညာရွင္မ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံမွ မထြက္ခြာေအာင္၊ ထြက္ခြာသြားၿပီးျဖစ္ေသာ ပညာရွင္မ်ား ျပန္လာႏိုင္ေအာင္ ႏိုင္ငံေတာ္က စီမံခ်က္ခ်ကာ ေဆာင္ရြက္ေပးရန္ ရွိမရွိ ယခုသီတင္းပတ္ အတြင္း ေအာက္လႊတ္ေတာ္တြင္ အမတ္တဦးက ေမးျမန္းသြားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။

ဤအခ်ိန္တြင္ ဤေမးခြန္းသည္ အမွန္တကယ္ ေမးသင့္ေမးထိုက္ေသာ ေမးခြန္းျဖစ္ၿပီး ကမာၻအႏွံ႔ေရာက္ရွိေနေသာ ျမန္မာ တတ္သိပညာရွင္မ်ား သိခ်င္ေနသည့္ ကိစၥလည္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုေမးခြန္းကို တာဝန္ယူေျဖဆိုသည့္ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး ဒု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ကိုကို၏ အေျဖမွာမူ ရလဒ္တခု ထြက္ေပၚေရး မဟုတ္ဘဲ အျပစ္တင္သည့္ ခုတ္ရာတျခား ရွရာတျခား အေျဖျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။

ဒု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ကိုကို၏ အေျဖသည္ ယခင္စစ္အစိုးရလက္ထက္က စြဲကိုင္ထားသည့္ သေဘာထား အယူအဆအတိုင္းသာ ျဖစ္သည္။ “မိမိႏိုင္ငံကို အက်ိဳးမျပဳဘဲ တျခားျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားသို႔ သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ေနျခင္းမွာ အဓိကအားျဖင့္ တဦးခ်င္းစီ၏ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္၊ တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ေပၚတြင္သာ အေျခခံသည္” ဟု ဒု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ကိုကိုက ေျပာဆိုသြားသည္။

ယင္းေျပာဆိုခ်က္က စစ္အစိုးရ လက္ထက္ တိုင္းျပည္၏ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး အဖက္ဖက္ ခြ်တ္ၿခံဳက်မႈမ်ားအေပၚ တာဝန္မခံသည့္အျပင္ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ျပႆနာရပ္အတြက္လည္း အေျဖရွာရန္ မစဥ္းစားသည့္ အစိုးရ၏ သေဘာထားကိုလည္း ထင္ဟပ္ေဖာ္ျပေနသည္။ နအဖစစ္အစိုးရ လက္ထက္ကလည္း ယင္းသို႔ ျပည္ပထြက္ခြာျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အစိုးရပိုင္သတင္းစာမ်ားမွ ပံုမွန္ ျပစ္တင္ေဝဖန္ေရးသားသည္ကို ေတြ႔ရေသာ္လည္း အခြင့္အလမ္း မဖန္တီးေပးႏိုင္မႈ၊ ပြင့္လင္းျမင္သာျခင္း မရွိမႈ စသည့္ အစိုးရက တာဝန္ခံရမည့္ကိစၥမ်ားကိုမႈ ဖံုးကြယ္ထားခဲ့သည္။

ၾသဂုတ္လအေစာပိုင္းကလည္း အစိုးရပိုင္သတင္းစာမွေန၍ ျပည္ပသို႔ ထြက္ခြာအေျခခ်သူမ်ားကို ေဝဖန္ျပစ္တင္ေသာ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသးသည္။ ယင္းေဆာင္းပါးတြင္ “အစိုးရ” ကို ဗဟိုျပဳ၍ မစဥ္းစားဘဲ “ႏိုင္ငံေတာ္” ကို ဗဟိုျပဳ၍ စဥ္းစားပါဟု ေရးသားရာ အစိုးရက တာဝန္ယူ စီမံေပးရမည့္အပိုင္းကို ဆက္လက္ေရွာင္လႊဲေနဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။

ယခုအခ်ိန္သည္ ယင္းသို႔ ျပစ္တင္ေစာေၾကာရမည့္ အခ်ိန္မဟုတ္ဘဲ အစိုးရသစ္အေနျဖင့္ မည္ကဲ့သုိ႔ လမ္းဖြင့္ေပးမည္ကို အားတက္သေရာ ေျပာဆိုကမ္းလွမ္းသင့္သည့္ အခ်ိန္ဟု ထင္ပါသည္။ ဒု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ကိုကိုေျပာဆိုသည့္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအရ ႏိုင္ငံသားတိုင္း၏ မူလအခြင့္အေရး ခံစားခြင့္ရွိသည္ ဆိုသည္မွာလည္း ပညာရွင္မ်ားကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္သည့္ အခ်က္ မဟုတ္ေပ။

အထူးသျဖင့္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ဉာဏ္သစ္၊ အားသစ္ ပညာရွင္ လူငယ္အမ်ားအျပား ျပည္ပသို႔ ထြက္ခြာသြားၾကျခင္းကို မီဒီယာမ်ားက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေျပာဆိုလာခဲ့ၾကသည္။ ဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈ ျပႆနာႏွင့္ ျပည္တြင္း၌ လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ ဆံုး႐ံႈးျခင္းတို႔ကို ေထာက္ျပေဝဖန္ခဲ့ၾကသည္။

သို႔ေသာ္ ယင္းျပႆနာကို ကုစားႏိုင္ျခင္း မရွိသည့္အျပင္ ပညာေတာ္သင္ ထြက္ခဲ့ၾကသည့္ အစိုးရဝန္ထမ္း ပညာရွင္မ်ားပင္ အစိုးရဌာန ထိပ္ပိုင္းရာထူးမ်ားအတြင္း စစ္တပ္ႀကီးစိုးၿပီး ထိုက္တန္စြာ ေနရာမရမႈေၾကာင့္ ဘြဲ႔အတြက္ အစိုးရကို ေလွ်ာ္ေၾကးေပးၿပီး ထြက္သူမ်ား၊ ျပည္ပသို႔ ထြက္ေျပးသူမ်ား အမ်ားအျပားရွိခဲ့သည္။

အဓိကအားျဖင့္ ပညာရွင္မ်ားကို ဒုတိယအဆင့္တြင္ထား၍ စစ္တပ္မွ ေျပာင္းေရႊ႕လာသူမ်ားက ပထမအဆင့္ ရာထူးမ်ားတြင္ စိုးမိုးထားျခင္း၊ ပညာရွင္မ်ား၏ အျမင္အတိုင္း လြတ္လပ္စြာ တင္ျပ ေျပာဆိုခြင့္၊ ေဆာင္ရြက္ခြင့္မရွိဘဲ အထက္မွ ခ်မွတ္သည္မ်ားကိုသာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရျခင္း၊ တတ္သိထားသည့္ ပညာရပ္မ်ားႏွင့္ မကိုက္ညီသည့္ နိမ့္က်ေသာ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ လုပ္ကိုင္ရျခင္း၊ တတ္သိေလ့လာထားသည့္ ပညာအတိုင္း အက်ိဳးခံစားခြင့္ မရွိျခင္းတို႔ေၾကာင့္ နယ္ပယ္အသီးသီးမွ ပညာရွင္မ်ား ျပည္ပသို႔ ထြက္ခြာသြားခဲ့ၾကေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရသည္။

နအဖ အစိုးရလက္ထက္တေလွ်ာက္တြင္ ဝန္ႀကီးဌာနမ်ားအနက္ ပညာေရး၊ စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာ၊ စြမ္းအင္ဝန္ႀကီးဌာနတို႔မွ ပါရဂူဘြဲ႔ရမ်ားအပါအဝင္ ပညာရွင္ ဝန္ထမ္းအမ်ားစု ႏုတ္ထြက္ခဲ့ၾကၿပီး တခ်ိဳ႕လည္း ျပည္ပသို႔ ထြက္ခြာသြားသည္။ ႏုတ္ထြက္သြားၾကသူအမ်ားစုမွာ အစိုးရဝန္ထမ္းအျဖစ္ ပညာေတာ္သင္ ထြက္ခဲ့ျခင္းအတြက္ ဘြဲ႔အလိုက္ ေလွ်ာ္ေၾကးမ်ား သိန္း ဆယ္ဂဏန္းခ်ီ ေပးခဲ့ၾကရၿပီး မေပးႏိုင္သူမ်ားမွာ နာမည္ပ်က္စာရင္း အသြင္းခံခဲ့ရသည္။

အစိုးရဝန္ထမ္းအျဖစ္ ပညာရွင္မ်ား ရပ္တည္ရန္ ခက္ခဲျခင္း၊ ပညာရွင္မ်ားကို ေနရာေပးႏိုင္မည့္ ပုဂၢလိက လုပ္ငန္းႀကီးမ်ား နည္းပါးျခင္းတို႔သည္လည္း ပညာရွင္မ်ား ျပည္ပသို႔ ထြက္ခြာရန္ တြန္းအားျဖစ္ေစခဲ့သည္။

ႏိုင္ငံအတြင္း အဖက္ဖက္မွ ယိုယြင္းမႈမ်ားကို စနစ္တက် ေထာက္ျပေျပာဆိုၿပီး အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ မွတ္တမ္းတင္ျခင္း၊ စာတမ္းမ်ားေရးသားေဖာ္ျပျခင္း ျပဳလုပ္သည့္ ပညာရွင္မ်ားကို ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့ၿပီး ယင္းပညာရွင္မ်ား၏ ေလ့လာခ်က္မ်ား ျပင္ပကမာၻသို႔ ေပါက္ၾကားမည္ကိုလည္း အစိုးရက စိုးရိမ္ခဲ့သည္။

ထူးခြ်န္သည့္ တကၠသိုလ္မွ ပညာရွင္မ်ား၊ အစိုးရဝန္ထမ္း ပညာရွင္မ်ားကို ရာထူးတိုးမေပးျခင္း၊ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ထုတ္ပယ္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ပို၍ ဆိုးရြားသည့္ အခ်က္မွာ ႏိုင္ငံ၏ ယိုယြင္းပ်က္စီးမႈမ်ားကို သတိေပး ေျပာၾကားမႈမ်ားအစား အစုိးရ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား မည္မွ် မွန္ကန္ေၾကာင္းကို ပညာရွင္မ်ားအား လွည့္ဖ်ား တင္ျပေျပာဆိုေစျခင္းျဖစ္သည္။

တကၠသိုလ္မ်ားတြင္ ဘြဲ႔လြန္အတြက္ ေရးသားရေသာ သုေတသနမ်ားကိုလည္း အစိုးရ၏ စီမံကိန္းမ်ား မည္မွ် ေကာင္းမြန္ေၾကာင္းႏွင့္ အစိုးရမူဝါဒမ်ားက အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေၾကာင္းသာ အသားေပး ေရးသားေစခဲ့သည္။ ပညာေတာ္သင္ အစိုးရဝန္ထမ္းမ်ားကိုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါက ဘြဲ႔အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျပန္လာ၍ သုေတသန မလုပ္ရန္ညႊန္ၾကားခံရၿပီး ျပည္တြင္းမွ အစိုးရ၏ ခြ်တ္ေခ်ာ္လြဲမွားေသာ စီမံခန္႔ခြဲမႈ အခ်က္အလက္မ်ား မေပါက္ၾကားေစရပါဟု ခံဝန္လက္မွတ္ ထိုးခိုင္းသည္မ်ားလည္း ရွိခဲ့သည္။

ယမန္ႏွစ္ ၾသဂုတ္လက Eleven Media Group ၏ ေလ့လာေဖာ္ျပခ်က္အရ ၅ ႏွစ္တာကာလအတြင္း ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုးတြင္ တကၠသိုလ္ဝင္တန္း ထူးခြ်န္ဆိုရရွိၿပီး Top-Ten ဝင္ခဲ့သူအမ်ားစုသည္ ျပည္ပသို႔ ေရာက္ရွိသြားၾကေၾကာင္း သိရသည္။ တခ်ိဳ႕က ပညာေတာ္သင္ ထြက္ခြာသြားျခင္း၊ တခ်ိဳ႕က ေဆးတကၠသိုလ္၊ စက္မႈတကၠသိုလ္ စသည့္ သက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းတကၠသိုလ္မ်ား တက္ေနဆဲတြင္ ျပည္ပသို႔ ထြက္ခြာသြားျခင္းမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္လာသူ နည္းပါးသည္ဟု ဆိုသည္။

ျပည္တြင္းတြင္ ပညာေရးစနစ္ နိမ့္က်ေနဆဲျဖစ္ျခင္း၊ ပညာအရည္အခ်င္းႏွင့္ ေလွ်ာ္ညီသည့္ အက်ိဳးခံစားခြင့္ မရွိတို႔ေၾကာင့္ ျပည္ပထြက္ခြာမႈမ်ား ဆက္လက္ ရွိေနၾကဆဲျဖစ္သည္။

တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတြင္ ေခါင္းေဆာင္ တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ လက္ထက္၌ ျပည္ပပညာေတာ္သင္ အမ်ားအျပားေစလႊတ္ခဲ့ရာ အမ်ားစုမွာ ျပန္မလာသည့္ အေျခအေနကို ႀကံဳရဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ တံခါးဖြင့္ စီးပြားေရးစနစ္ က်င့္သံုးၿပီးေနာက္ ျပည္ပသို႔ ထြက္ခြာၿပီး အေျခခ်ေနေသာ ပညာရွင္ အမ်ားအျပား ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ ႏိုင္ငံ၏ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးလည္ပတ္မႈအတြင္း အားေကာင္းစြာ ေမာင္းႏွင္ႏိုင္သည့္ သြင္းအားစုမ်ား၊ လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္မ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။

စစ္အစိုးရလက္ထက္ ဆယ္စုႏွစ္ ၂ ခုအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ထြက္ခြာသြားသူမ်ား သန္းခ်ီ ရွိသည့္အနက္ ကြ်မ္းက်င္လုပ္သားမ်ားအပါအဝင္ ပညာရွင္လူတန္းစာမွာ ေသာင္းႏွင့္ ခ်ီ၍ ရွိႏိုင္သည္ဟု ခန္႔မွန္းရသည္။

ျမန္မာ အစိုးရသစ္အေနျဖင့္ မူဝါဒတင္က်ပ္မႈမ်ားကို ေျဖေလွ်ာ့ၿပီး ႏိုင္ငံကို အေျပာင္းအလဲ လုပ္လိုလွ်င္ ျပည္ပသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည့္ လူ႔စြမ္းအား အရင္းအျမစ္ႏွင့္ ယုိစီးသြားေသာ ဦးေႏွာက္မ်ားကို ျပန္လည္စုစည္းရန္ႏွင့္ ႏိုင္ငံျပန္လည္ထူေထာင္ေရး ပါဝင္ခြင့္ လမ္းပြင့္သြားေအာင္ ႀကိဳးပမ္းရန္မွာလည္း အေရးႀကီးေသာ ဦးစားေပး စီမံခ်က္ တရပ္ျဖစ္သင့္သည္။

သို႔ေသာ္ ၾသဂုတ္လအတြင္း အစိုးရသတင္းစာမ်ား၏ ေဖာ္ျပခ်က္ႏွင့္ ေအာက္လႊတ္ေတာ္တြင္ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ကိုကိုတို႔၏ ေျပာဆိုခ်က္အရမူ အစိုးရအေနျဖင့္ သင့္ေလွ်ာ္သည့္ အေျပာင္းအလဲမ်ားလုပ္ရန္ႏွင့္ အေျခအေနမ်ား ဖန္တီးေပးရန္ အစီအမံမ်ား မရွိေသးသည့္အျပင္ ျပည္ပထြက္ခြာသူမ်ားအေပၚ ထားရွိသည့္ အစိုးရ၏ မေကာင္းျမင္ သေဘာထားကိုလည္း မေျပာင္းလဲေသးေၾကာင္း ေတြ႔ေနရပါသည္။

ဟိုတုန္းက ေထာင္ဆိုတာနဲ႔ ၂/ ၈၀ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ အေတြ႕အႀကံဳ

ဟိုတုန္းက ေထာင္ဆိုတာနဲ႔ ၂/ ၈၀ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ အေတြ႕အႀကံဳ

သမၼတသစ္ ဦးသိန္းစိန္ လက္ထက္ အရပ္သားအစိုးရရဲ႕ ပထမဆံုး လႊတ္ေတာ္ကေန လြတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းသာ ခြင့္အေၾကာင္း ေျပာၾကတဲ့ အသံေတြ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ၾကားေနရေတာ့ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ ကာလေတြက ကိုယ္တုိင္ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ အင္းစိန္ေထာင္တြင္း အေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ အဲဒီတုန္းက လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ဆိုတာကို သတိရ မိပါတယ္။

Htet-Yarzar-illustration၁၉၇၉ ခုႏွစ္နဲ ့၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ေတြက အခ်ဳပ္က် အက်ဥ္းသားေတြကို တရားရံုးထုတ္တဲ့ အခါမွာ အင္းစိန္ေထာင္မွ တုိက္ရုိက္မထုတ္ပါဘူး။ ရန္ကုန္ေထာင္ကေန တဆင့္ ထုတ္တာပါ။ အင္းစိန္တရားရံုး တခုပဲ အင္းစိန္ေထာင္ ကေန ရံုးထုတ္ပါတယ္။

တနလၤာနဲ႔ ဗုဒၶဟူးေန႔တုိင္း တပတ္ကို ၂ ရက္ အခ်ဳပ္သားေတြကို လမ္းေၾကာင္းကားနဲ႔ ရန္ကုန္ေထာင္ကိုပုိ႔ ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္ ေထာင္ကေန တဆင့္ အက်ဥ္းသားေတြ ရံုးထြက္ရမယ့္ေန႔မွာ ရံုးထုတ္ပါတယ္။ တနလၤာ၊ အဂၤါ နဲ႔ ဗုဒၶဟူး ရံုးထြက္ၿပီးတ့ဲ အခ်ဳပ္သားေတြကို ဗုဒၶဟူးလမ္းေၾကာင္းကားနဲ႔ အင္းစိန္ေထာင္ကို ျပန္ပို႔ပါတယ္။ ၾကာသပေတး၊ ေသာၾကာ ရံုးထြက္ၿပီးတဲ့ သူေတြ တနလၤာေန႔မွာ အင္းစိန္ေထာင္ကို ျပန္ပို႔ပါတယ္။

အဲဒိီအခ်ိန္က ရန္ကုန္ေထာင္ တည္ရွိတဲ့ ေနရာကေတာ့ ဘုန္းႀကီးလမ္းနဲ႔ ျပည္လမ္းမႀကီးကို ဆက္သြယ္ထားတဲ့ လမ္းေပၚမွာရွိတဲ့ အရင္စိန္ဂၽြန္းေစ်းေဟာင္းေရွ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က စစ္သားစုေဆာင္းေရး တပ္ရဲ႕ေဘးမွာ ရန္ကုန္ေထာင္ကို တည္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ေခတ္က ရန္ကုန္ေထာင္ အေဟာင္းႀကီးရဲ႕ တစိတ္ တပိုင္းပါ။

ရန္ကုန္ေထာင္ဟာ ေအာက္ဘက္မွာ အခန္း ၄ ခန္းနဲ႔ အေပၚထပ္မွာ အခန္း ၄ ခန္း ရွိတဲ့ ႏွစ္ထပ္ အေဆာက္အအံု ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာက္ဘက္ ၁ ခန္းကို ပံုစံခန္း လုပ္ထားပါတယ္။ အခ်ဳပ္သစ္ေတြ အားလံုး အဲဒီအခန္းကို ၀င္ရပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ရံုးထြက္က်မွ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ အခန္းကို ၀င္ေနလုိ႔ ရပါတယ္။

အေပၚထပ္ အခန္းကေန အျပင္ကိုၾကည့္ရင္ ေရႊတိဂံုဘုရား၊ စိန္ဂၽြန္းေစ်းနဲ႔ ရန္ကုန္-အင္းစိန္-ျပည္ လမ္းမႀကီးကို ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ ့ျမင္ရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး မိန္းမအေဆာင္နဲ႔ ေယာက္်ားအေဆာင္ကို အလယ္က လူတရပ္ေက်ာ္ ျမင့္တဲ့ သြပ္ျပားေတြ ကာၿပီး ခဲြထားပါတယ္။ သြပ္ျပားေပၚမွာ သစ္သားေဒါက္ေတြနဲ႔ သံဆူးႀကိဳးေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒီအေဆာင္ေတြရဲ႕ အေနာက္ဘက္ ကပ္လ်က္မွာ စစ္သားစုေဆာင္းေရးတပ္ ရွိပါ တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က အင္းစိန္ေထာင္ အခ်ဳပ္ပံုစံခန္းဟာ ၁ ေဆာင္ေအာက္ထပ္ တခန္း ျဖစ္ပါတယ္။ အေဆာင္တိုင္းမွာ အေပၚအခန္း ေလးခန္း၊ ေအာက္အခန္း ေလးခန္းရွိပါတယ္။ ၁ ေဆာင္နဲ႔ ၂ ေဆာင္ဟာ တရားရံုး ထြက္ေနတဲ့ အခ်ဳပ္ေတြကိုထားတဲ့ ေနရာျဖစ္ၿပီး ၃၊ ၄၊ ၅ ေဆာင္ေတြဟာ ေထာင္က်ေတြ ထားတဲ့အေဆာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၃ ေဆာင္ကို သိီးသန္႔ေဆာင္ လုိ႔လည္း ေခၚပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမား အမ်ားစုနဲ႔ အေရးႀကီးတဲ့သူ တခ်ဳိ႕ ကို ထားတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ အေဆာင္ကလည္း တျခား အေဆာင္ေတြထက္ ပိုၿပီး သန္႔ျပန္႔ပါတယ္။

အင္းစိန္ေထာင္ ၁ ေဆာင္ အခန္းတိုင္းရဲ႕ ေခါင္းရင္းဘက္ နံရံေပၚမွာ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ေအာင္ျခင္း ၈ ပါး ပံုေတာ္ေတြကို ပန္းခ်ီေရးဆဲြ ထားပါတယ္။ အခန္းတုိင္းကို အခန္းလူႀကီး ၂ ေယာက္နဲ႔ အခန္းစာေရး ၂ ေယာက္ အုပ္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ အခ်ဳပ္အသစ္တိုင္း ပံုစံခန္း ကို၀င္ရပါတယ္။ အခန္းလူႀကီးေတြနဲ႔ အခန္းစာေရးေတြက တလွည့္စီ အခ်ဳပ္သစ္ေတြကို ေထာင္ပိုင္၊ ေထာင္မႉး၊ ေထာင္၀န္ထမ္းေတြ ေရွ႕က်ရင္ ပံုစံ ဘယ္လုိရပ္ရမယ္၊ ဘယ္လုိေနထုိင္ရမယ္ ဆုိတာကို သင္ျပေပးပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေထာင္မွတ္ပံုတင္ ရပါတယ္။ ကိုယ္ေရး ရာဇ၀င္ အက်ဥ္းကို ယူတာပါ။ သူတုိ႔ သင္ထားတာကို နားမလည္ရင္ ေမးလုိ႔ ရပါတယ္။ ၿပီးရင္ အခ်ဳပ္သားေတြကို ျပန္စစ္ ေမးပါတယ္။ ေျပာတာဆိုတာမွားရင္ ဒါမွမဟုတ္ ပံုစံျပတာမွားရင္ အရိုက္ခံရပါတယ္။

ဥပမာ - အေဖနာမည္ေမးရင္ ေရွ႕ဆံုးက ဦးတပ္ၿပီး ေျဖရပါတယ္။ ဦးမတပ္ရင္ မင္းေမြးသဖခင္ နာမည္ကိုေတာင္ ဦးတပ္ၿပီး မထည့္ရလားဆိုၿပီး ရုိက္ပါတယ္။ ကိုယ့္နာမည္ကို ေမးရင္ေတာ့ ဦး ဒါမွမဟုတ္ ကို တပ္ ေျဖစရာ မလုိပါဘူး။ တပ္ၿပီးေျဖရင္လည္း အရိုက္ခံရပါတယ္။ အေၾကာက္လြန္ၿပီး မွားေျဖတဲ့ အခ်ဳပ္သစ္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ အရိုက္ခံရပါတယ္။ အိပ္တဲ့အခါမွာ အုတ္ရိုးတန္း၊ အလယ္တန္း၊ ဘာယာတန္းဆုိၿပီး ၃ တန္းခဲြၿပီး အိပ္ရပါတယ္။ ည ၉ နာရီထုိးတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ အိပ္ခ်ိန္ ေပးပါတယ္။ အိပ္ခ်င္ခ်င္၊ မအိပ္ခ်င္ခ်င္ လွဲအိပ္ ေနရပါတယ္။

အခ်ဳဳပ္အသစ္ေတြကို ေနာက္တေန႔မွာေလဘာခ်ပါတယ္။ ေလဘာခ်တယ္ ဆိုတာ အေဆာင္တြင္းမွာ အလုပ္လုပ္ ရတာကို ေျပာတာပါ။ အေဆာင္သန္႔ရွင္းေရး၊ ေရကန္၊ မိလႅာ၊ အခန္းသန္႔ရွင္းေရး၊ စည္းကမ္း ထိမ္းသိမ္းေရး၊ ထမင္းခ်က္၊ ေတာင္ယာ စတဲ့ ေနရာေတြမွာ တရားရံုးထြက္ မရွိတဲ့ေန႔မွာ အလုပ္လုပ္ရပါတယ္။

ပိုက္ဆံရွိတဲ့သူေတြကေတာ့ ေထာင္မႉး၊ ေထာင္ပိုင္ေတြဆီမွာ လုိင္း၀င္ၿပီး ေကာင္းတဲ့ေနရာကို ယူၾကပါတယ္။ ပိုက္ဆံမတတ္ႏိုင္တဲ့ သူေတြကေတာ့ အမ်ားေသာအားျဖင့္ မိလႅာ၊ ေတာင္ယာ စတဲ့ ေနရာေတြမွာ အလုပ္လုပ္ ၾကရပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က အဆိုေတာ္ စိုင္းထီးဆုိင္က ရိကၡာေပးတဲ့ ေနရာမွာ အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ အိပ္ေတာ့ ေဆးရံုမွာ အိပ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ရုပ္ရွင္မင္းသားေဇာ္္၀မ္းက တဲြဘက္ေထာင္ မွာပါ။ အထူးတုိက္မွာ စီးပြားေရးပုဒ္မနဲ႔ သူေဌးေရွာ္ဖီ၊ ဘိန္းဘုရင္ ေလာ္စစ္ဟန္တုိ႔ကိုလည္း ထားတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ေဆးရံုမွာေတာ့ ေရွာ္ဖီရဲ႕သား ေအာ္စကာက ေဆးမႉး လုပ္ေနပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က အင္းစိန္ေထာင္ကို အက်ဥ္းဦးစီးဌာန လက္ေအာက္ အရပ္သား ၀န္ထမ္းနဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးတပ္ တဲြၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ပါတယ္။  အင္းစိန္ေထာင္ပိုင္ႀကီးရဲ႕ နာမည္က မကၠနားလို႔ ေခၚပါတယ္။ ဟိႏၵဴ အိႏၵိယ လူမ်ဳိး ျဖစ္ပံုရပါတယ္။ အဂၤလိပ္ လက္ထက္ကတည္းက ေထာင္၀န္ထမ္း မ်ဳိးရုိးက လာတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က ေထာင္မွာ တရား၀င္ ဟင္းခ်က္ခြင့္ျပဳထားပါတယ္။ အုတ္၊ သဲ၊ ဆံပင္ခ်ည္၊ ရြံ႕တုိ႔နဲ႔ ေရာမံၿပီး လုပ္ထားတဲ့ မီးဖိုေတြကို သံုးၾကပါတယ္။ မနက္ ေထာင္ဖြင့္တာနဲ႔ စကၠဴ၊ ပလပ္စတစ္ လုိက္ေကာက္ မီးေမႊး ဟင္းခ်က္ ၾကပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေထာင္မွာ စာဖတ္ခြင့္၊ ေရဒီယုိနားေထာင္ခြင့္၊ စာအုပ္၊ ေဘာပင္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္၊ ဂစ္တာတီးခြင့္ စတာေတြ ေပးထားပါတယ္။ ျခင္းခတ္ခြင့္၊ ေဘာ္လီေဘာ၊ ေဘာလံုးကစားခြင့္ ျပဳထားပါတယ္။

၁ ေဆာင္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္မွာ ေထာင္မႉးရံုးခန္း တသီးတျခားရွိၿပီး ၁ ေဆာင္အေရွ႕ဘက္ျခမ္း အုတ္ရုိးတန္း အဖီရဲ႕ ထိပ္ဆံုးမွာ ဒုအေဆာင္မႉး ရံုးခန္းရွိပါတယ္။ ဒုအေဆာင္မႉးက တပ္ၾကပ္ႀကီးပါ။ ဦးေဇယ်လို႔ ေခၚပါတယ္။ ရုပ္ရွင္မင္းသားႀကီး ဦးေဇယ်နဲ႔တူလုိ႔ နာမည္အရင္း မေခၚၾကပါဘူး။ ေထာက္လွမ္းေရး တပ္ဆြယ္က လာတာပါ။ ေထာင္မႉး နာမည္ကေတာ့ ဦးထြန္းခင္ပါ။ အရပ္သားက လာတာပါ။ ဒုအေဆာင္မႉး ရံုးခန္းရဲ႕ အေရွ႕ဘက္မွာေတာ့ အက်ဥ္းသား ေရခ်ဳိးကန္ႀကီး ရွိပါတယ္။ ေရခ်ဳိးကန္ႀကီးရဲ႕ အတြင္းဘက္ျခမ္း အဆံုးမွာ တိုးခ်ဲ႕ေဆာင္ႀကီး တေဆာင္ ရွိပါတယ္။

ဒု အေဆာင္မႉးရံုးခန္း အုတ္ရိုးတန္းက ေအာက္ဘက္ကို ဆင္းသြားရင္ မူဂ်ာဟစ္ကုလား ေစ်းတန္းႀကီး ရွိပါတယ္။ မဆလာ၊ အာလူး၊ အသီးအႏွံမ်ဳိးစံု၊ အမဲသား စတဲ့ ဟင္းခ်က္ပစၥည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ဟင္းေတြ ေရာင္းပါတယ္။ မူဂ်ာဟစ္ ေတြဟာ ေထာင္လြတ္ရက္ ေက်ာ္ေနေပမယ့္ သူတို႔ႏိုင္ငံကို မျပန္ဘဲ ေထာင္မွာပဲေနတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ မနက္ေထာင္ဖြင့္ရင္ ေထာင္ဗူး၀က ေနထြက္ၿပီး အင္းစိန္ေစ်းကိုသြား၊ ေစ်း၀ယ္ၿပီး ျပန္လာၾကပါတယ္။ အင္းစိန္ ေစ်းထက္ သူတုိ႔ပိုၿပီး မသြားတတ္ပါဘူး။

တိုးခဲ်႕ေဆာင္ ေအာက္ဘက္မွာေတာ့ တရုတ္လူမ်ဳိး ကြန္မ်ဴနစ္ပါတီ ေစ်းတန္းရွိပါတယ္။ တရုတ္ ကြန္မ်ဴနစ္ ေတြကို ႏွစ္ၾကာလာတဲ့ အခါမွာ ပုဒ္မ ေျပာင္းတပ္ပါတယ္။ FRC ပုဒ္မပါ။ သူတို႔ကေတာ့ ႀကိဳးပုတီးေတြ၊
ဆဲြျပားေတြ လုပ္ေရာင္းပါတယ္။ ဒန္ခြက္၊ ပလတ္စတစ္၊ ေကာ္ရုပ္ ေကာ္ခြက္ အက်ဳိးအပဲ့ေတြကို အရည္ႀကိဳၿပီး  ဘုရားပံုေတာ္တုိ႔၊ နဂါးရုပ္၊ ျခေသၤ့ရုပ္တို႔လို ပံုေတြကို ထြင္းထုၿပီး ေရာင္းပါတယ္။ အဲဒီတရုတ္ေတြေကာ မူဂ်ာဟစ္ ေတြေကာ ေထာင္၀င္စာ မရွိၾကပါဘူး။

၁ ေဆာင္ အေနာက္ဘက္ျခမ္း အေဆာင္မႉးရံုးခန္းကို လြန္ရင္ ေညာင္ပင္ႀကီးနဲ႔ ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္း ရွိပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ တဲြလ်က္ ေရစင္ႀကီး ရွိပါတယ္။ ၁ ေဆာင္ အေပၚထပ္ ေနာက္ဘက္ျခမ္း အခန္း ၃ နဲ႔ အခန္း ၄ ေရွ႕
ဘာယာတန္းက ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ႀကိဳးစင္ကို ျမင္ရပါတယ္။ ႀကိဳးစင္က မိန္းမေဆာင္ ေတာင္ယာခင္းထဲမွာ ရွိပါတယ္။ ႀကိဳးစင္ေဘး ပတ္ပတ္လည္မွာ ပန္းအလွေတြ စိုက္ထားတာ ေတြ ့ရပါတယ္။

ႀကိဳးေပးတဲ့ အခ်ိန္ဟာ မနက္ အရုဏ္တက္ေလာက္မွာ ျဖစ္တယ္လို ့သိရပါတယ္။ ညဥ့္ဦးပိုင္း အေဆာင္မပိတ္ခင္ ေလာက္ပဲ အေပၚထပ္ အခန္း ၃ ၊ ၄ ေရွ႕ ဘာယာတန္းအျပင္ဘက္ကို ဖ်ာႀကီးေတြနဲ႔ ကာလုိက္ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ ည ၁၂ နာရီေလာက္ကစၿပီး အေဆာင္ကို ေထာင္၀န္ထမ္းေတြက ဒိုင္းေတြ၊ တုတ္ေတြနဲ ့၀င္လာၿပီး ရွာေဖြေရး လုပ္ပါေတာ့တယ္။ အခန္းအလယ္ေခါင္မွာ အက်ဥ္းသားေတြအားလံုးကို ပံုစံထုိင္ခုိင္းထားၿပီး တညလံုး တနာရီျခားေလာက္တခါ ရွာေဖြေရး၀င္ပါတယ္။ မနက္ ၃ နာရီေလာက္က်မွ အိပ္ခ်ိန္ေပးပါတယ္။ အက်ဥ္းသား ေတြလည္း အရမ္းအိပ္ခ်င္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အိပ္ေမာက်ကုန္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ အရုဏ္ဦးအခ်ိန္ အက်ဥ္းသားေတြ အိပ္ေမာက်ေနခ်ိန္မွာ ႀကိဳးေပးတယ္လုိ ့သိရပါတယ္။ ႀကိဳးစင္က တၿပိဳင္နက္ ၂ ေယာက္ ႀကိဳးေပးလုိ႔ ရပါတယ္။ ႀကိဳးစင္ရဲ႕ ေအာက္ဘက္ကို ေလွကားထစ္ ဆင္းသြားလုိ႔ ရၿပီး အေပၚကေန ေအာက္အထိ ၁၂ ေပေလာက္ အနက္ရွိတယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းရပါတယ္။

အေဆာင္ ၁ ဒုအေဆာင္မႉး ရံုးခန္းရဲ႕ ေျခရင္းဘက္မွာ မနက္ေထာင္ဖြင့္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ေက်ာင္းသားအုပ္စု တစုက အၿမဲေနရာယူၿပီး အဲဒီေနရာမွာ ထမင္းစား၊ စာၾကည့္၊ စာအုပ္ငွား၊ မယ္ဒလင္၊ ဂီတာတီး၊ တေယာထိုး၊ စစ္တုရင္ထိုး၊ အနားယူ၊ ေထာင္ပိတ္မွ ကိုယ့္အခန္းကို တက္ၾကပါတယ္။ မႈိင္းရာျပည့္နဲ႔ ဦးသန္႔ အေရးခင္းက ေက်ာင္းသားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၇၄ ေက်ာင္းသားအုပ္စုေပါ့။ မႏၱေလးက ကိုတင္ေအးၾကဴ (ကိုမႈိင္း)၊ ရခုိင္က ကိုလွေစာ၊ ကိုေန၀င္းေအာင္၊ ဆရာခဲ၊ ကိုသန္းႏိုင္ (ပုဂံစာအုပ္တုိက္) တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။

တျခား အေဆာင္ေတြမွာလည္း ေက်ာင္းသားေတြ ရွိတယ္လုိ ့သိရပါတယ္။ ေထာင္တြင္းအခြင့္အ ေရးအတြက္ တိုက္ပဲြ၀င္ ဆႏၵျပမႈေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းသားေတြကို တစုတစည္းတည္း မထားဘဲ အေဆာင္ေတြမွာ ခဲြထားတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ သူတုိ႔ကို အၿမဲစည္းစည္းလုံးလံုး ေတြ ့ျမင္ရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို ေလဘာ (အလုပ္) မခ်ပါဘူး။ သူတို႔ ေထာင္၀င္စာထြက္တဲ့အခါ ၀န္ထမ္းတေယာက္ ေဘးက အၿမဲလုိက္ၿပီး အ၀တ္ အမည္းႀကီး အုပ္ၿပီး ထြက္ရပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး ေထာင္မွာ လြတ္ရက္ေစ့တဲ့ လူတေယာက္ကို မနက္ေထာင္ဖြင့္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ဗူး၀ကိုေခၚၿပီး အရင္ဦးဆံုး လႊတ္ရပါတယ္။ လြတ္ရက္မတိုင္ခင္ တရက္ သူ႔ကို လြတ္နားေပးပါတယ္။ အဲဒီေန႔မွာ သူ ဘာအလုပ္မွ လုပ္စရာမလုိပါဘူး။ သူ႔ကို လြတ္နားစာရြက္တရြက္ ထုတ္ေပးၿပီး တေထာင္လံုးကို ေလွ်ာက္သြားလုိ႔ ရပါတယ္။ ႏႈတ္ဆက္ရမယ့္ သူေတြကို ႏႈတ္ဆက္ေပါ့။ တျခားအခ်ိန္မွာေတာ့ အေဆာင္ေက်ာ္ၿပီး သြားလာခြင့္ မရွိပါဘူး။

၁၉၈၀ ခုႏွစ္ ဧၿပီလရဲ႕ ေန႔ရက္တရက္မွာ ဂိုဏ္းေပါင္းစံု သံဃာအစည္းအေ၀းႀကီး ေအာင္ျမင္ျခင္း အထိမ္းအမွတ္ အေနနဲ႔ ဦးေန၀င္းအစိုးရက လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေၾကညာပါတယ္။

ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားအားလံုး လြတ္ပါတယ္။ ရာဇ၀တ္မႈေတြထဲက ေသဒဏ္က်ေနတဲ့ သူေတြ၊ ကၽြန္းေျပာင္း၊ ေထာင္ဒဏ္က်ေနတဲ့ သူေတြကို ျပစ္ဒဏ္ရဲ႕ထက္၀က္ ခံစားခြင့္ရၾကပါတယ္။ ဥပမာ - ၁၀ ႏွစ္က်ရင္ ၅ ႏွစ္၊ အဲဒီ က်န္တဲ့ ၅ ႏွစ္မွာလည္း ေထာင္ရက္ သံုးပံုတပံု ေလ်ာ့ရက္ကို အျပည့္ခံစားခြင့္ရၾကၿပီး လြတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ လတ္တေလ အမႈရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ အခ်ဳပ္သားေတြလည္း ခံစားခြင့္ ရၾကပါတယ္။ ေထာင္က်လာရင္
ျပစ္ဒဏ္ရဲ႕ တ၀က္ကို ရၾကပါတယ္။

ညေနပိုင္းေလာက္ ကတည္းက လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ လာမယ္လုိ႔ ႀကိဳသိေနတဲ့သူေတြ ရွိပါတယ္။ ေထာင္ပိတ္ၿပီး ညဥိီးပိုင္းသတင္းမွာပဲ ေရဒီယိုက လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ကို ေၾကညာတဲ့အခိ်န္မွာ တေထာင္လံုး ေအာ္ဟစ္သံေတြ ဆူညံသြားတာပါပဲ။ ေထာင္သားအားလံုးတင္ မကဘူး ေထာင္၀န္ထမ္းေတြပါ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

ေထာင္သားေတြ အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္တဲ့ ညတညပါ။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား၊ ေက်ာင္းသားအုပ္စု အားလံုး လြတ္ၾက ပါတယ္။ ေနာက္တေန႔ကစၿပီး လႊတ္လိုက္တာ ေထာင္မွာ လူေတာ္ေတာ္ ေလ်ာ့သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ့သိပ္ မၾကာလုိက္ပါဘူး။ ေထာင္က လူျပန္မ်ားလာတာပါပဲ။

အဲဒါကေတာ့ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး စတာေတြ ခၽြတ္ၿခံဳက်ေနတဲ့ တပါတီ အာဏာရွင္ စံနစ္ဆိုးရဲ႕ လက္ေအာက္က ျပယုဂ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ ဒီမိုကေရစီကို ေဖာ္ေဆာင္ေနတယ္ ဆိုတဲ့ အခု အစိုးရသစ္ လက္ထက္ အက်ဥ္းေထာင္ေတြနဲ႔၊ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေတြကို ယွဥ္ၾကည့္လို႔ ရေအာင္ ေဖာ္ျပ လိုက္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ၾကာပန္းေရစင္

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ၾကာပန္းေရစင္

က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံအတြင္း မေၾကညာဘဲ ျဖစ္ပြားေနသည့္ ျပည္တြင္း စစ္သည္ ဆယ္စုႏွစ္ ၆ ခု ေက်ာ္လာ ခဲ့ပါၿပီ။ ဝမ္းနည္း ေၾကကြဲဖြယ္ပင္ ျဖစ္သည္။

ျပည္သူတို႔ကမူ စစ္ကို လုိလားၾကသည္ မဟုတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ စစ္ရပ္စဲေရး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လူထုသည္ လမ္းစ မရွာသည္ မဟုတ္။ ရွာေတာ့ ရွာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ လမ္းစသာျမင္၍ လမ္းဆံုးအထိ ေလွ်ာက္ခြင့္ မရခဲ့ၾက။ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ေတာင္းဆို သံမ်ား မၾကားခဲ့သည္မဟုတ္။ ၾကားေတာ့ ၾကားခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ အသံသာၾကားခဲ့ရၿပီး အေကာင္အထည္ကိုမူ ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔ရာ အခြင့္အခါ မသာခဲ့ၾက။

Book-review-by-Nyein-Wai
စာအုပ္အမည္။    ။ ၾကာပန္းေရစင္
စာေရးသူ။     ။ ဒဂုန္တာရာ
ထုတ္ေဝသူ။     ။ ဦးေက်ာ္(ရႈမဝ ပံုႏွိပ္တိုက္)
ထုတ္ေဝခုႏွစ္။     ။ ၁၉၆၃ ခု၊ ဇူလိုင္လ
ဤ ဆယ္စုႏွစ္ ၆ ခုအတြင္း ျပည္သူတို႔၏ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတာင္းဆိုသံကို(၂)ႀကိမ္မွ် က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ၾကားခဲ့ႏိုင္ ပါေသးသည္။ ပထမအႀကိမ္က ဖဆပလ အစိုးရလက္ထက္တြင္ျဖစ္ၿပီး ဒုတိယအႀကိမ္ကမူ တပါတီ အာဏာရွင္ ဦးေန၀င္း ၏ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ အစိုးရ လက္ထက္တြင္ ျဖစ္သည္။

ပထမအႀကိမ္တြင္ ျပည္သူ႔ကို္ယ္စား ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ စာေပအႏုပညာရွင္မ်ား၊ ရုံးဝန္ထမ္းႏွင့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားက မိမိအစီစဥ္ႏွင့္မိမိ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾက၏။ ဒုတိယအႀကိမ္တြင္ အာဏာရ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ အစိုးရကိုယ္တိုင္က ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ဟု ဆိုကာ ေတာတြင္း လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ေတြ႔ဆံုစကားေျပာသည္အထိ ရွိခဲ့၏။ လူထုကလည္း လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔မ်ားအေနႏွင့္လည္းေကာင္း၊ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ စာေပအႏုပညာရွင္မ်ား၊ အလုပ္သမားႏွင့္ ေတာင္သူလယ္သမား မ်ား အဆံုး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဝိုင္းဝန္းေတာင္းဆိုခဲ့ၾက၏။ သို႔ေသာ္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခ်ိဳးငွက္ကူသံကိုမူ ျပည္သူမ်ား ၾကား ႏိုင္ဖို႔ရာ အေျခအေနမေပးခဲ့ၾကပါ။

ယခုအခါ၂၀၁၀ျပည့္ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္တက္လာသည့္ အစိုးရလက္ထက္ ယင္းအစိုးရ၏ အာဏာရကာလ ရက္ေပါင္း (၁၀၀)ေက်ာ္အတြင္း ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတာင္းဆိုသံမ်ား ေနရာေဒသအခ်ိဳ႕မွ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ၾကားလာရေသာအခါ က်ေနာ္သည္ ျပည္ တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားကို ျပန္လည္ရွာေဖြဖတ္ရႈလိုစိတ္ ျဖစ္လာရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သက္ေတာ္ရွည္ ကဗ်ာဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈ အေၾကာင္းအရာ ေနာက္ခံျဖင့္ေရးသည့္ “ၾကာပန္းေရစင္”ဝတၳဳကို က်ေနာ္ ဖတ္ပါသည္။ သည္နည္းျဖင့္ က်ေနာ္တို႔မ်ိဳးဆက္၏ ေရွ႕က ေနာင္ေတာ့္ေနာင္ေတာ္မ်ား၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႀကိဳးပမ္းခ်က္မ်ားကို သိရွိႏိုင္ေကာင္းရဲ႕ဟူေသာ ဆႏၵႏွင့္ ဤ ၾကာပန္းေရစင္ ဝတၳဳကို က်ေနာ္ ဖတ္ပါသည္။

ၾကာပန္းေရစင္ ဝတၳဳမွာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္းကို ေနာက္ခံထား ေရးဖြဲ႔သည့္ ဝတၳဳျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး အေၾကာင္း ေရးသားထုတ္ေဝသည့္ စာအုပ္မ်ား မရွိမဟုတ္၊ ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ၾကာပန္းေရစင္ ဝတၳဳလို ဝတၳဳတပုဒ္အေနႏွင့္ ရသႏွင့္ ေပါင္းစပ္ေရးဖြဲ႕ေသာ စာအုပ္မ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ မိမိအျမင္ မိမိျဖတ္သန္းရာ အေတြ႔အႀကံဳအေပၚမူတည္ၿပီးမွ ခတ္ၾကမ္းၾကမ္းေရး သည့္စာအုပ္မ်ားသာ ျဖစ္ၾက၏။ ထို႔အျပင္ ယင္းစာအုပ္မ်ားကိုေရးသည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာလည္း ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ ေခါင္း ေဆာင္မ်ား ဒါမွမဟုတ္ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ မကင္းသည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာျဖစ္သျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္း၏ အျမင္ အယူအဆမ်ား အေပၚ အေျခခံသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စာအုပ္မ်ားသာျဖစ္သည္ဟု က်ေနာ္ ခံစားမိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္က ၾကာပန္းေရးစင္ ဝတၳဳ စာအုပ္ကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး ဖတ္ရႈခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ၾကာပန္းေရစင္ ဝတၳဳကို ေရးသားသူ ဆရာ ဒဂုန္တာရာသည္ မည္သည့္ႏိုင္ငံေရးပါတီဝင္မွ် မဟုတ္။ ကဗ်ာဆရာ စာေရးဆရာ တ ဦးမွ်သာျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္ရွားမႈတြင္ တခ်ိန္က ဦးေဆာင္ပါဝင္ခဲ့သူျဖစ္သည့္အျပင္ ယခုအခ်ိန္ တြင္လည္း ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈ အရွိန္ျမႇင့္တင္ႏိုင္ေရး တတ္အားသေရြ႕ ပါဝင္လႈပ္ရွားေနသူ တဦးျဖစ္၏။

ထို႔အျပင္ ဆရာဒဂုန္ တာရာ သည္ကား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဝါဒီျဖစ္သည္။ “ရန္သူမရွိ မိတ္ေဆြသာရွိ”ဟူေသာ သူ၏ အင္မတန္ ေက်ာ္ၾကားသည့္ စကားအတိုင္း သူ႔ဘဝသက္တမ္းတေလွ်ာက္လံုး ခံယူက်င့္သံုးလာခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ “ၿငိမ္းခ်မ္းေသာနည္းျဖင့္သာ ေအာင္ျမင္ရာ၏”ဟူေသာ အယူအဆကို ဆြဲကိုင္ထားသူ ျဖစ္သည္။ သူ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုင္ရာ ရင္ခုန္သံမ်ားကို သူ႔ကဗ်ာမ်ားျဖစ္ သည့္ “လြတ္ၿငိမ္းခြင့္” ကဗ်ာႏွင့္ “ဒိုင္ႏိုေဆာႏွင့္ ပန္းလိပ္ျပာ” ကဗ်ာမ်ားထဲ၌ အထင္အရွား ၾကားႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ စာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ရႈရန္ ေရြးခ်ယ္ေသာအခါ ယင္း “ၾကာပန္းေရစင္” ဝတၳဳကို က်ေနာ္ တမင္ပင္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ၾကာပန္းေရစင္ ဝတၳဳမွာ ျမန္မာျပည္၏ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေခတ္ ပထမဆံုး ႏိုင္ငံ့အာဏာ ရယူထားသည့္ ဖဆပလ အစိုးရ လက္ ထက္ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈကို အေျခခံထား ေရးဖဲြ႔သည့္ ဝတၳဳျဖစ္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေနာက္ခံ ပိတ္သားေပၚတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ဇာတ္ေကာင္အေရာင္မ်ိဳးစံုကို ဇာပန္းကြက္ထိုးသလို ယက္ေဖာက္သီဖြဲ႔ထား သည့္ ဝတၳဳျဖစ္သည္။  အဓိကဇာတ္ေကာင္မွာ လူပုဂၢိဳလ္မဟုတ္ဘဲ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈႀကီး” ပင္ ျဖစ္သည္။ ဝတၳဳထဲတြင္ ပါဝင္ ေသာ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ အဓိကဇာတ္ေကာင္ျဖစ္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈႀကီး၏ ဇာတ္ပို ့ဇာတ္ရံမ်ားအျဖစ္ ဖန္တီးေရးဖြဲ႔ထား သည့္ သေဘာေတြ႔ရ၏။ ဤ အယူအဆ ဤ အေရးအဖြဲ႔သည္ ထိုစဥ္အခ်ိန္က တစံုတရာဆန္းသစ္ေသာ ဝတၳဳေရးဟန္တခုအျဖစ္ လည္း ထင္ရွားခဲ့၏။

ဝတၳဳ၏ ပထမပိုင္း သံုးပံုတပံုခန္႔အထိမူ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈႀကီးႏွင့္ တိုက္ရိုက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သြယ္ဝိုက္၍ေသာ္လည္း ေကာင္း ပတ္သက္လာမည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ားအေၾကာင္းကို သူ႔ဝန္းက်င္ သူ႔စရိုက္ႏွင့္အညီ ေပၚလြင္ေအာင္ ေရးဖဲြ႔ထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သိသိသာသာ သတိျပဳမိေလာက္ေအာင္ ထူးျခားသည့္ေရးဖြဲ႔ဟန္မွာ ဆရာဒဂုန္တာရာ၏ အႏုစိပ္ေသာ အေရးအဖြဲ႔မ်ားပင္ျဖစ္သည္။

ထို႔အျပင္ ဇာတ္ေကာင္မ်ားမွာလည္း လက္လုပ္လက္စား ဆင္းရဲသားလူတန္းစား ဇာတ္ေကာင္မွအစ အာဏာရအစိုးရ ဝန္ႀကီး အထိ ဇာတ္ေကာင္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ပါဝင္ေရးဖြဲ႔၏။ ယင္း ဇာတ္ေကာင္မ်ားကို ေရးဖြဲ႔ရာ၌ တဦးႏွင့္တဦး အထူအပါးသာ ကြာျခား မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔ဇာတ္ေကာင္ႏွင့္သူ အေရးပါေသာ ဇာတ္ေကာင္မ်ားျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။

သို႔ေသာ္ ဝတၳဳ ထဲမွ စာေရးဆရာအသင္း ဥကၠ႒ ကိုေမဓာႏွင့္ ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ရင္ေမာင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာမူ ဆရာဒဂုန္တာရာ၏ ကိုယ္ခြဲဇာတ္ေကာင္မ်ားအျဖစ္ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔ႏိုင္သိႏိုင္၏။ ဝတၳဳထဲတြင္ ဆရာဒဂုန္တာရာကို တခါတရံ ကိုေမဓာအျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ တခါတရံ ေမာင္ရင္ေမာင္အျဖစ္လည္းေကာင္း ေတြ႔ရမည္ ျဖစ္သည္။ ဆရာဒဂုန္တာရာသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာ တရား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈအေၾကာင္း ေျပာခ်င္သည့္အခါ ကိုေမဓာအျဖစ္ ဝင္ေရာက္ေျပာဆိုလႈပ္ရွားၿပီး အႏုပညာ ခံစားမႈအေၾကာင္း ေျပာခ်င္သည့္အခါ ေမာင္ရင္ေမာင္အေနႏွင့္ ဝင္ေရာက္ေျပာဆိုသည္ကို ေတြ႔ရ၏။

ၾကာပန္းေရစင္ ဝတၳဳမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈကို အေျခခံထားသည့္ဝတၳဳျဖစ္သည့္အတိုင္း ဟိုစဥ္က စာေရးဆရာကဗ်ာဆရာမ်ား၊ အႏုပညာရွင္မ်ား၊ လူထုလူတန္းစား အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ ေက်ာင္းသားမ်ား အေနႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ မည္သို႔မည္ပံု လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသနည္းဟူသည့္ အခ်က္ကို ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။ အျပင္တြင္ တကယ္ျဖစ္ခဲ့သည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ား၊ အျပင္တြင္ တကယ္ရွိခဲ့သည့္အျပင္ တိုင္းျပည္က သိရွိထားၿပီးျဖစ္သည့္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုယ္တိုင္ ပါဝင္သည့္ ဝတၳဳျဖစ္သျဖင့္လည္း ဟိုတခ်ိန္ က ေနာင္ေတာ့္ေနာင္ေတာ္မ်ား၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတာင္းဆိုလႈပ္ရွားမႈ နည္းဟန္မ်ား၊ အယူအဆမ်ားကို ေလ့လာ သိရွိႏိုင္ပါသည္။

ဥပမာ - ေက်ာင္းသားမ်ားက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတာင္းဆိုသည့္ လက္မွတ္မ်ား လူထုအတြင္းဆင္းကာ လိုက္လံေကာက္ယူခဲ့ၾကပံု၊ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း အႀကီးအမႉးျပဳသည့္ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုင္ ရာ အသင္းအဖြဲ႔တြင္ ဦးေဆာင္သင့္ ပါဝင္သင့္သည့္ လူပုဂၢိဳလ္ေရြးခ်ယ္မႈဆိုင္ရာ အယူအဆမ်ားစသည့္ အခ်က္အလက္မ်ားမွာ တန္ဖိုး ႀကီးမားလွသည့္ အခ်က္အလက္မ်ား ျဖစ္ေနသည္ကို အထင္အရွားေတြ႔ရပါသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံ ေရး ေနာက္ခံကင္းရွင္းေရး၊ ဂုိဏ္းဂဏဝါဒ ကင္းရွင္းေရး အစရွိသည့္ အခ်က္အလက္မ်ားမွာ စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းပါသည္။

ထိုအခ်ိန္က ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ကိုရီးယားစစ္ပြဲ၊ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲမ်ား ရပ္စဲသြားေရးအတြက္ ျမန္မာလူထု မည္ကဲ့သို႔ ရပ္တည္ လႈပ္ရွား ေဆာင္ရြက္ခဲ့သနည္း ဆိုသည့္ အခ်က္ကိုလည္း ဤဝတၳဳထဲ၌ ေလ့လာ၍ ရႏိုင္၏။ အထူးျခားဆံုး ေလ့လာ ဖြယ္ေကာင္းသည့္အခ်က္မွာ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ဦးေဆာင္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ႀကီး၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုင္ရာ အယူအဆ မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ဥပမာ...“သူမသာ ကိုယ္မနာ”ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာေရးနည္းလမ္း။ ေက်ာင္းသားမ်ားပါဝင္သည့္ အဏုျမဴ လက္နက္ ပိတ္ပင္ေရး ဆႏၵျပလက္မွတ္ ေကာက္ခံသည့္ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

ယခုအခါ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတာင္းဆိုလႈပ္ရွားမႈ အရိပ္အေယာင္မ်ားကို က်ေနာ္တို႔ အထင္အရွား ျမင္ေတြ႔စ ျပဳေနရပါသည္။ အင္မတန္ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ ေကာင္းၿပီး ၾကည္ႏူးတက္ႂကြဖြယ္ ကာလလည္း ျဖစ္ပါသည္။ လူတစုမွသည္ လူထုႀကီးတရပ္လုံး ပါဝင္လာသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတာင္းဆိုလႈပ္ရွားမႈႀကီးအထိ ျဖစ္လာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းၾကရမည္လည္း ျဖစ္ပါသည္။

ထိုအခါ လက္မွတ္ထိုး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတာင္းဆို လႈပ္ရွားသည့္ နည္းနာအပါအဝင္ အျခား နည္းနာသစ္ေပါင္းစံုကိုလည္း မလြဲမေသြ ရွာႀကံတီထြင္ ေဆာင္ရြက္ၾကရမည္ ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား၏ နည္းနာမ်ားကိုလည္း ေလ့လာသံုးသပ္၍ မိမိတို႔အတြက္ အသံုးတည့္မည့္နည္းနာမ်ားျဖစ္ပါက ယူငင္အသံုးျပဳရပါလိမ့္မည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈ ေအာင္ျမင္ရန္ ခက္ခဲသည္ကို မျငင္းႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈ ေအာင္ျမင္သျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားၾကသည့္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံတခ်ိဳ႕ အထင္အရွား ရွိပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံတြင္လည္း တခ်ိန္က တ႐ုတ္ျဖဴတပ္မ်ား ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္း က်ဴးေက်ာ္အေျခစိုက္သည့္ကိစၥ ဖဆပလ အစိုးရက အစပိုင္းတြင္ မသိက်ိဳးကၽြံျပဳေနသည္ကို စာေပ အႏုပညာရွင္မ်ား၊ ေက်ာင္း သားမ်ား၊ အလုပ္သမား လယ္သမားမ်ားက တိုင္းျပည္သိေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကသျဖင့္ ဖဆပလ အစိုးရသည္ ေနာက္ဆံုး၌ ျပည္သူ႔ဆႏၵအတိုင္း တ႐ုတ္ျဖဴကိစၥ ကုလသမဂၢတြင္ တိုင္ၾကားအေရးယူရသည္အထိ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္လည္း ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။

က်ေနာ္တို႔သည္ ျပည္သူလူထု၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလိုလားသည့္ဆႏၵကို ျပသႏိုင္ဖို႔အခြင့္အေရး က်ယ္ျပန္႔သထက္ က်ယ္ျပန္႔ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ပ်က္ျပားရာပ်က္ျပားေၾကာင္း ဖန္တီးသူ စစ္လိုလားသူ လူတစု၏ နယ္ပယ္ကို က်ဥ္းသထက္က်ဥ္း ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကရမည္ ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ျပည္သူလူထု ပါဝင္ေဆာင္ရြက္သည့္ မည္သည့္လုပ္ငန္းမဆို မေအာင္ျမင္ စရာ အေၾကာင္းမရွိဟု အခိုင္အမာယံုၾကည္မႈေတာ့ ရွိရပါလိမ့္မည္။

ဤ ေခါင္းေထာင္စျပဳလာေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတာင္းဆို လႈပ္ရွားမႈႀကီးအတြင္း ျပည္သူတရပ္လံုး ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္လာေစေရးကို က်ေနာ္တို႔သည္ နည္းလမ္းသစ္မ်ား ေျမလွန္ၿပီး ရွာၾကရမည့္သေဘာ ရွိပါသည္။

“ၾကာပန္းေရစင္” ဝတၳဳသည္ကား ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရာရေၾကာင္း ေဆာင္ရြက္ရာ၌ လူထုႀကီး တရပ္လံုး ပါဝင္လာေစေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရး လႈပ္ရွားမႈဆိုသည္မွာ အင္မတန္သိမ္ေမြ႔ျမင့္မားျဖဴစင္သည့္ လုပ္ငန္းတာဝန္ႀကီးတခု ျဖစ္ေၾကာင္း မီးေမာင္းထိုးျပဖို႔ ႀကိဳစား ထားသည့္ ဝတၳဳျဖစ္သည္ကို မျငင္းႏိုင္ပါ။

ယခုကဲ့သို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အေရးဆိုရန္ အခြင့္အခါသင့္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ ဤ ၾကာပန္းေရစင္ ဝတၳဳကို ျပန္လည္ဖတ္ရႈခြင့္ ရသည့္အတြက္ က်ေနာ့္မွာ သက္ေတာ္ရွည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသမား ကဗ်ာဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာကို ေက်းဇူးတင္မိသည္။ ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာတေယာက္ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနစဥ္ အတြင္းမွာပင္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျမင္ေတြ႔ သြားႏိုင္ေကာင္းသည္ဟုလည္း ဆုေတာင္းမိပါသည္။

Helpless Vendors of Burma