By ေဒၚခင္မ်ိဳးသက္
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ပထမဆံုး မီဒီယာ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေဆြးေႏြးပြဲ က်င္းပႏုိင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ျပည္ပအေျခစိုက္ ျမန္မာ့သတင္းသမဂၢ BMA က ႀကိဳဆိုလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ သတင္းသမားေတြ ကိုယ္စားျပဳ အားထားရာ သမဂၢတစ္ခု လိုအပ္ေနသလို ျပဌာန္းသင့္တဲ့ မီဒီယာဥပေဒေတြကို ကိုယ္စားျပဳအဖြဲ႔နဲ႔ တိုင္ပင္ မူၾကမ္း ျပဳစုၿပီးမွ လႊတ္ေတာ္ကို တင္သြင္းသင့္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အျပည့္စံုကို ေဒၚခင္မ်ိဳးသက္က တင္ျပထားပါတယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က အင္းယားကန္ ဟိုတယ္မွာ မေန႔ကစၿပီး ၂ ရက္ၾကာ က်င္းပေနတဲ့ သတင္းမီဒီယာ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးဆိုင္ရာ အလုပ္႐ံု ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ျပဌာန္းသင့္တဲ့ မီဒီယာ ဥပေဒေတြနဲ႔အတူ သတင္းက်င့္၀တ္ ဆိုင္ရာေတြကို အဓိကထားၿပီး ေဆြးေႏြးေနၾကတာပါ။
သတင္းမီဒီယာ က႑ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပထမဆံုး အႀကိမ္အျဖစ္နဲ႔ ျပည္တြင္း ျပည္ပ သတင္းသမားေတြ စုေပါင္း ပါ၀င္တဲ့ အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲ တစ္ရပ္ကို အခုလို က်င္းပႏိုင္တာ အတြက္ ျပည္ပအေျခစိုက္ ျမန္မာသတင္းသမဂၢကေန ႀကိဳဆိုလိုက္ေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ သတင္းမီဒီယာက႑ တကယ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးးလာေစခ်င္ရင္ ပထမဆံုး သတင္းသမားေတြကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု ထူေထာင္ဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ ျမန္မာ သတင္းသမဂၢအဖြဲ႔ တာ၀န္ခံ ဦးေမာင္ေမာင္ျမင့္ က ေျပာပါတယ္။
“အခုလိုမ်ိဳး အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲေတြ က်င္းပၿပီးေတာ့ အစိုးရက ျပဳစုမယ္ဆိုတဲ့ မီဒီယာ ဥပေဒေတြကို အႀကံေပးႏိုင္မယ့္ ကိစၥဟာ ႀကိဳဆိုထိုက္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ တဘက္က ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါမွာလည္း ဒါဟာ တဆင့္ေက်ာ္သြားသလိုမ်ိဳး က်ေနာ္တို႔ ခံစားရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ မီဒီယာသမားေတြကို အမွန္တကယ္ ကိုယ္စားျပဳမယ့္ သမဂၢ အဖြဲ႔အစည္းေတြ မေပၚေပါက္ခင္မွာ မီဒီယာ သမားေတြဘက္က လိုအပ္ခ်က္ ဘယ္လုိရွိတယ္၊ သူတို႔ရဲ႕ ခံစားခ်က္ ဘယ္လိုရွိတယ္၊ သူတို႔ကို ဘယ္ေနရာမ်ိဳးေတြမွာ အကာကြယ္ေပးဖို႔ လိုအပ္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တကယ္လို႔ မီဒီယာ က်င့္၀တ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥေတြ ေျပာၾကဆိုၾကၿပီ၊ ဥပေဒ အေၾကာင္းေတြ ေျပာၾကဆိုၾကၿပီ ဆိုရင္ သူတို႔အေနနဲ႔ ဘယ္လိုဥပေဒေတြဟာ မီဒီယာသမားေတြ အတြက္ေရာ၊ တဘက္က ပုဂၢိဳလ္ေတြ အတြက္ေရာ၊ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ ဆိုတာက မီဒီယာ သမားေတြရဲ႕ ေရးသားမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ သတင္းထဲမွာ ပါလာမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္မယ့္ ဥပေဒေတြ၊ ဒီဥပေဒေတြဟာ ဟိုဘက္ေရာ ဒီဘက္ေရာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ မွ်တတဲ့ ဥပေဒေတြျဖစ္ဖို႔ အတြက္က မီဒီယာ သမားေတြအေနနဲ႔ သူတို႔မွာ ကိုယ္ပို္င္အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုရွိဖို႔ အရင္ လိုအပ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုရွိမွ သူတို႔ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ တင္ျပႏိုင္မွသာ အစုိးရဘက္ကလည္း သူတို႔ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို သိၿပီးေတာ့ ျဖည့္ဆည္း ေပးႏို္င္မွာ ျဖစ္ပါတယ္”
ဒါ့အျပင္ မီဒီယာ ဥပေဒကို အစိုးရကေန ျပဳစုတာထက္ သတင္းသမား ကိုယ္စားျပဳ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ တို္င္ပင္ၿပီး မူၾကမ္းေရးသင့္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
“က်ေနာ္ နားလည္သလို ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မီဒီယာ ဥပေဒေတြကို အစိုးရဘက္ေန သူတို႔အေနနဲ႔ မူၾကမ္း သေဘာမ်ိဳးေတာ့ ေရးပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ ဒီမူၾကမ္းေရးတဲ့ ေနရာမွာကို မီဒီယာ သမားေတြကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ ေစာေစာကေျပာတဲ့ သမဂၢလို အဖြဲ႔အစည္းကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေနာ္။ ဒါမ်ိဳးေတြနဲ႔ တုိင္ပင္ဖို႔လိုတယ္။ တုိင္ပင္ၿပီးေတာ့မွ မူၾကမ္းတစ္ခုကို ျပဳစုၿပီးေတာ့မွ လႊတ္ေတာ္ကို တင္ရပါလိမ့္မယ့္။ အဲဒီလႊတ္ေတာ္ကို တင္ၿပီးတဲ့အခါမွ လႊတ္ေတာ္က ဆံုးျဖတ္မွသာ ဥပေဒတစ္ခုအေနနဲ႔ အသက္၀င္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။”
ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေလာက္ သတင္း လြတ္လတ္ခြင့္ မရွိဘဲ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ ခံခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာႏို္င္ငံအတြက္ သတင္းမီဒီယာ က႑ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးဟာ ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြနဲ႔အညီ ျဖစ္လာေစဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ ေပးရမွာပါလဲ။
“အခ်ိန္ကေတာ့ အတိုင္းအတာတစ္ခု အထိကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလိုေျပာရျခင္း အေၾကာင္းကလည္း က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ႏွစ္ခုရွိပါတယ္။ ပထမတစ္ခုကေတာ့ ေစာေစာက က်ေနာ္ေျပာျပတဲ့ မီဒီယာ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ သမဂၢေတြ ေပၚေပါက္ဖို႔၊ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ မီဒီယာသမားေတြကို ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္ စံညႊန္းနဲ႔အမီ ေမြးထုတ္ေပးႏိုင္တဲ့ မီဒီယာေက်ာင္းမ်ိဳးေတြ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံမွာ လိုအပ္ပါတယ္။
မီဒီယာေက်ာင္း ရွိလာၿပီဆိုရင္ မီဒီယာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သတင္းယူ သတင္းပို႔၊ ဓါတ္ပံု႐ိုက္၊ ဗြီဒီယို႐ိုက္ ဆိုတဲ့ အတတ္ပညာေလးေတြ ေပး႐ံုမကဘဲနဲ႔ မီဒီယာသမားေတြ အေနနဲ႔ သူတို႔ရွိသင့္ရွိထုိက္တဲ့ စိတ္ထားမ်ိဳးေတြ၊ သမာသမတ္က်တဲ့ အေတြးအေခၚမ်ိဳးေတြ၊ ဒါမ်ိဳးေတြကို မီဒီယာေက်ာင္းေတြ ရွိမွ သူတုိ႔ကို စနစ္တက် သင္ၾကားပို႔ခ်ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အခုရွိေနတဲ့ မီဒီယာသမားေတြဟာ ဘယ္ အတိုင္းအတာနဲ႔ပဲ ၾကည့္ၾကည့္ သူတို႔ဟာ အင္မတန္ေတာ္တဲ့ မီဒီယာသမားေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တုိ႔ ျငင္းလို႔မရပါဘူး။ အကုန္လံုးက လက္ခံထားပါတယ္။
ဒီေလာက္ တင္းက်ပ္တဲ့ လူမႈအဖြဲ႔အစည္း မွာေတာင္မွ မီဒီယာသမားေတြ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ရွင္သန္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏိုင္တယ္။ အတတ္ႏုိင္ဆံုး သမာသမတ္နဲ႔ တင္ျပႏိုင္တယ္။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ တကယ္တမ္း တန္းမီ မီဒီယာသမား တစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖို႔က်ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္အတန္းနဲ႔မီတဲ့ မီဒီယာေက်ာင္းေတြလည္း လိုအပ္သလို ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္အတန္းနဲ႔မီတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ သမဂၢေတြလည္း လိုအပ္ပါတယ္။”
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ဟာ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ နယ္စည္းမျခား သတင္းေထာက္မ်ားအဖြဲ႔ရဲ႕ စံအရ ႏိုင္ငံေပါင္း ၁၂၈ ႏိုင္ငံမွာ အဆင့္ ၁၇၄ မွာရွိၿပီး သူ႔ေအာက္မွာ အီရန္၊ တက္မင္နစ္စတန္၊ ေျမာက္ကိုးရီးယားနဲ႔ အီရစ္ထရီးယား ေလးႏိုင္ငံသာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ မၾကာခင္ လေတြအတြင္းမွာ ေျပာင္းလဲမႈေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္လာခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သတင္းမီဒီယာ တားျမစ္ပိတ္ပင္မႈဆိုင္ရာ ဥပေဒေတြေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနသူေတြဟာ အခုထိ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ ရွိေနပါေသးတယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က အင္းယားကန္ ဟိုတယ္မွာ မေန႔ကစၿပီး ၂ ရက္ၾကာ က်င္းပေနတဲ့ သတင္းမီဒီယာ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးဆိုင္ရာ အလုပ္႐ံု ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ျပဌာန္းသင့္တဲ့ မီဒီယာ ဥပေဒေတြနဲ႔အတူ သတင္းက်င့္၀တ္ ဆိုင္ရာေတြကို အဓိကထားၿပီး ေဆြးေႏြးေနၾကတာပါ။
သတင္းမီဒီယာ က႑ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပထမဆံုး အႀကိမ္အျဖစ္နဲ႔ ျပည္တြင္း ျပည္ပ သတင္းသမားေတြ စုေပါင္း ပါ၀င္တဲ့ အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲ တစ္ရပ္ကို အခုလို က်င္းပႏိုင္တာ အတြက္ ျပည္ပအေျခစိုက္ ျမန္မာသတင္းသမဂၢကေန ႀကိဳဆိုလိုက္ေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ သတင္းမီဒီယာက႑ တကယ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးးလာေစခ်င္ရင္ ပထမဆံုး သတင္းသမားေတြကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု ထူေထာင္ဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ ျမန္မာ သတင္းသမဂၢအဖြဲ႔ တာ၀န္ခံ ဦးေမာင္ေမာင္ျမင့္ က ေျပာပါတယ္။
“အခုလိုမ်ိဳး အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲေတြ က်င္းပၿပီးေတာ့ အစိုးရက ျပဳစုမယ္ဆိုတဲ့ မီဒီယာ ဥပေဒေတြကို အႀကံေပးႏိုင္မယ့္ ကိစၥဟာ ႀကိဳဆိုထိုက္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ တဘက္က ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါမွာလည္း ဒါဟာ တဆင့္ေက်ာ္သြားသလိုမ်ိဳး က်ေနာ္တို႔ ခံစားရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ မီဒီယာသမားေတြကို အမွန္တကယ္ ကိုယ္စားျပဳမယ့္ သမဂၢ အဖြဲ႔အစည္းေတြ မေပၚေပါက္ခင္မွာ မီဒီယာ သမားေတြဘက္က လိုအပ္ခ်က္ ဘယ္လုိရွိတယ္၊ သူတို႔ရဲ႕ ခံစားခ်က္ ဘယ္လိုရွိတယ္၊ သူတို႔ကို ဘယ္ေနရာမ်ိဳးေတြမွာ အကာကြယ္ေပးဖို႔ လိုအပ္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တကယ္လို႔ မီဒီယာ က်င့္၀တ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥေတြ ေျပာၾကဆိုၾကၿပီ၊ ဥပေဒ အေၾကာင္းေတြ ေျပာၾကဆိုၾကၿပီ ဆိုရင္ သူတို႔အေနနဲ႔ ဘယ္လိုဥပေဒေတြဟာ မီဒီယာသမားေတြ အတြက္ေရာ၊ တဘက္က ပုဂၢိဳလ္ေတြ အတြက္ေရာ၊ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ ဆိုတာက မီဒီယာ သမားေတြရဲ႕ ေရးသားမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ သတင္းထဲမွာ ပါလာမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္မယ့္ ဥပေဒေတြ၊ ဒီဥပေဒေတြဟာ ဟိုဘက္ေရာ ဒီဘက္ေရာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ မွ်တတဲ့ ဥပေဒေတြျဖစ္ဖို႔ အတြက္က မီဒီယာ သမားေတြအေနနဲ႔ သူတို႔မွာ ကိုယ္ပို္င္အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုရွိဖို႔ အရင္ လိုအပ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုရွိမွ သူတို႔ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ တင္ျပႏိုင္မွသာ အစုိးရဘက္ကလည္း သူတို႔ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို သိၿပီးေတာ့ ျဖည့္ဆည္း ေပးႏို္င္မွာ ျဖစ္ပါတယ္”
ဒါ့အျပင္ မီဒီယာ ဥပေဒကို အစိုးရကေန ျပဳစုတာထက္ သတင္းသမား ကိုယ္စားျပဳ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ တို္င္ပင္ၿပီး မူၾကမ္းေရးသင့္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
“က်ေနာ္ နားလည္သလို ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မီဒီယာ ဥပေဒေတြကို အစိုးရဘက္ေန သူတို႔အေနနဲ႔ မူၾကမ္း သေဘာမ်ိဳးေတာ့ ေရးပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ ဒီမူၾကမ္းေရးတဲ့ ေနရာမွာကို မီဒီယာ သမားေတြကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ ေစာေစာကေျပာတဲ့ သမဂၢလို အဖြဲ႔အစည္းကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေနာ္။ ဒါမ်ိဳးေတြနဲ႔ တုိင္ပင္ဖို႔လိုတယ္။ တုိင္ပင္ၿပီးေတာ့မွ မူၾကမ္းတစ္ခုကို ျပဳစုၿပီးေတာ့မွ လႊတ္ေတာ္ကို တင္ရပါလိမ့္မယ့္။ အဲဒီလႊတ္ေတာ္ကို တင္ၿပီးတဲ့အခါမွ လႊတ္ေတာ္က ဆံုးျဖတ္မွသာ ဥပေဒတစ္ခုအေနနဲ႔ အသက္၀င္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။”
ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေလာက္ သတင္း လြတ္လတ္ခြင့္ မရွိဘဲ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ ခံခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာႏို္င္ငံအတြက္ သတင္းမီဒီယာ က႑ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးဟာ ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြနဲ႔အညီ ျဖစ္လာေစဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ ေပးရမွာပါလဲ။
“အခ်ိန္ကေတာ့ အတိုင္းအတာတစ္ခု အထိကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလိုေျပာရျခင္း အေၾကာင္းကလည္း က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ႏွစ္ခုရွိပါတယ္။ ပထမတစ္ခုကေတာ့ ေစာေစာက က်ေနာ္ေျပာျပတဲ့ မီဒီယာ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ သမဂၢေတြ ေပၚေပါက္ဖို႔၊ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ မီဒီယာသမားေတြကို ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္ စံညႊန္းနဲ႔အမီ ေမြးထုတ္ေပးႏိုင္တဲ့ မီဒီယာေက်ာင္းမ်ိဳးေတြ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံမွာ လိုအပ္ပါတယ္။
မီဒီယာေက်ာင္း ရွိလာၿပီဆိုရင္ မီဒီယာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သတင္းယူ သတင္းပို႔၊ ဓါတ္ပံု႐ိုက္၊ ဗြီဒီယို႐ိုက္ ဆိုတဲ့ အတတ္ပညာေလးေတြ ေပး႐ံုမကဘဲနဲ႔ မီဒီယာသမားေတြ အေနနဲ႔ သူတို႔ရွိသင့္ရွိထုိက္တဲ့ စိတ္ထားမ်ိဳးေတြ၊ သမာသမတ္က်တဲ့ အေတြးအေခၚမ်ိဳးေတြ၊ ဒါမ်ိဳးေတြကို မီဒီယာေက်ာင္းေတြ ရွိမွ သူတုိ႔ကို စနစ္တက် သင္ၾကားပို႔ခ်ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အခုရွိေနတဲ့ မီဒီယာသမားေတြဟာ ဘယ္ အတိုင္းအတာနဲ႔ပဲ ၾကည့္ၾကည့္ သူတို႔ဟာ အင္မတန္ေတာ္တဲ့ မီဒီယာသမားေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တုိ႔ ျငင္းလို႔မရပါဘူး။ အကုန္လံုးက လက္ခံထားပါတယ္။
ဒီေလာက္ တင္းက်ပ္တဲ့ လူမႈအဖြဲ႔အစည္း မွာေတာင္မွ မီဒီယာသမားေတြ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ရွင္သန္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏိုင္တယ္။ အတတ္ႏုိင္ဆံုး သမာသမတ္နဲ႔ တင္ျပႏိုင္တယ္။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ တကယ္တမ္း တန္းမီ မီဒီယာသမား တစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖို႔က်ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္အတန္းနဲ႔မီတဲ့ မီဒီယာေက်ာင္းေတြလည္း လိုအပ္သလို ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္အတန္းနဲ႔မီတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ သမဂၢေတြလည္း လိုအပ္ပါတယ္။”
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ဟာ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ နယ္စည္းမျခား သတင္းေထာက္မ်ားအဖြဲ႔ရဲ႕ စံအရ ႏိုင္ငံေပါင္း ၁၂၈ ႏိုင္ငံမွာ အဆင့္ ၁၇၄ မွာရွိၿပီး သူ႔ေအာက္မွာ အီရန္၊ တက္မင္နစ္စတန္၊ ေျမာက္ကိုးရီးယားနဲ႔ အီရစ္ထရီးယား ေလးႏိုင္ငံသာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ မၾကာခင္ လေတြအတြင္းမွာ ေျပာင္းလဲမႈေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္လာခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သတင္းမီဒီယာ တားျမစ္ပိတ္ပင္မႈဆိုင္ရာ ဥပေဒေတြေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနသူေတြဟာ အခုထိ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ ရွိေနပါေသးတယ္။
No comments:
Post a Comment