တရားႏွင့္အညီ ေနထုိင္ျခင္း

တရားႏွင့္အညီ ေနထုိင္ျခင္း

by Ashin Vicitta on Tuesday, June 14, 2011 at 10:01pm

လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ တစ္ခါတစ္ရံ မိမိတုိ႔၏ တစ္ေန႔တာ အခ်ိန္မ်ားကုိ စာဖတ္ျခင္း၊ စာေရးျခင္း၊ တရားနာျခင္း၊ တရားေဟာျခင္း၊ စာသင္ျခင္း၊ စာခ်ျခင္းမ်ားျဖင့္ ကုန္သြားတတ္သည့္ အခါမ်ား ရွိတတ္၏။ အထူးသျဖင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ေန႔စဥ္ စာသင္စာခ်၊ တရားေဟာ၊ တရားျပ အလုပ္မ်ားျဖင့္ တစ္ေန႔တာ အခ်ိန္မ်ားကုိ ကုန္လြန္ေစတတ္သည္ကုိ သတိျပဳမိ၏။ စာေရးသူလည္း တစ္ခါတစ္ရံ ထုိသုိ႔ ကုန္ဆုံးခဲ့သည့္ အခ်ိန္မ်ားလည္း ရွိတတ္၏။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္လ်င္ ထုိသုိ႔ ဗုဒၶစာေပမ်ားကုိ သင္ၾကားပုိ႔ခ် ေဟာေျပာျပသရင္းျဖင့္ ကုန္ဆုံးသြားသည့္ အခ်ိန္မ်ားသည္ စာေရးသူတုိ႔အတြက္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ားျဖင့္ ကုန္ဆုံးသြားသည့္ အခ်ိန္မ်ားျဖစ္သျဖင့္ ေကာင္းေသာကုန္ျခင္း၊ တရားသျဖင့္ ကုန္ျခင္း၊ ေကာင္းေသာေနထုိင္ျခင္း၊ တရားသျဖင့္ ေနထုိင္ျခင္းဟု ေတြးႏုိင္ဆုိႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ တရားႏွင့္ ေနေလ့ရွိသူဟု ေျပာလုိက ေျပာႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ ဗုဒၶအလုိေတာ္ အားျဖင့္ကား ထုိသုိ႔မဟုတ္။ တရားေဟာ၊ တရားျပ၊ စာသင္စာခ် စသည္မ်ားသည္ တရားေဟာ၊ တရားျပ၊ စာသင္စာခ်ျခင္းမွ်သာ ျဖစ္၏။ တရားႏွင့္အညီ ေနထုိင္ျခင္းဟုကား မဆုိႏုိင္လွေပ။ ဗုဒၶအလုိရွိသည့္ တရားႏွင့္အညီ ေနထုိင္ျခင္းမွာ အက်င့္တရားကုိ ဦးစားေပးသည့္ ေနထုိင္ျခင္းမ်ိဳးကုိ ဆုိလုိေပ၏။

တစ္ခါက ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံ ခ်ည္းကပ္၍ တရားႏွင့္အညီ ေနထုိင္ျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ေမးေလွ်ာက္ဖူး၏။

ထုိရဟန္းက
“အရွင္ဘုရား… တရားႏွင့္ေနေလ့ရွိသူ၊ တရားႏွင့္ေနေလ့ရွိသူဟု ဆုိေလ့ရွိပါ၏၊ အဘယ္မွ်ေလာက္ျဖင့္ ရဟန္းသည္ တရားႏွင့္ ေနေလ့ရွိသူ ျဖစ္ပါသနည္း ဘုရား” ဟု ေမးေလွ်ာက္၏။

ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က
“ရဟန္း … ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ သုတ္၊ ေဂယ်၊ ေ၀ယ်ာကရဏ၊ ဂါထာ၊ ဥဒါန္း၊ ဣတိ၀ုတ္၊ ဇာတ္၊ အဗၻဳတ၊ ေ၀ဒလႅဟူေသာ တရားကုိသင္ယူ၏၊ ထုိရဟန္းသည္ ထုိတရားေတာ္ကုိ သင္ယူျခင္းျဖင့္ ေန႔ကုိကုန္လြန္ေစ၏၊ တစ္ေယာက္တည္း ကိန္းေအာင္းမႈကုိ စြန္႔လႊတ္၏၊ မိမိအတြင္း သႏၲာန္၌ စိတ္၏ ကိေလသာမွ ၿငိမ္းမႈကုိ မႀကိဳးစား။ ရဟန္း… ဤရဟန္းကုိ သင္ၾကားမႈ ပရိယတၱိမ်ားသူဟုသာ ဆုိအပ္၏၊ တရားႏွင့္ ေန႔ေလ့ရွိသူဟူ၍ကား မဆုိအပ္။

ရဟန္း… ေနာက္တစ္မ်ိဳးကား ရဟန္းသည္ ၾကားနာအပ္ သင္ယူအပ္ၿပီးတုိင္းေသာ တရားကုိ အက်ယ္အားျဖင့္ သူတပါးတုိ႔အား ေဟာ၏၊ ထုိရဟန္းသည္ ထုိတရားကုိ သူတပါးတုိ႔အား သိေစျခင္းျဖင့္ ေန႔ကုိကုန္လြန္ေစ၏၊ တစ္ေယာက္တည္း ကိန္းေအာင္းမႈကုိ စြန္႔လႊတ္၏၊ မိမိ၏ အတြင္းသႏၲာန္၌ စိတ္၏ကိေလသာမွ ၿငိမ္းမႈကုိ မႀကိဳးစား။ ရဟန္း… ဤရဟန္းကုိ သိေစျခင္း မ်ားသူဟုသာ ဆုိအပ္၏၊ တရားႏွင့္ ေနေလ့ရွိသူဟူ၍ကား မဆုိအပ္။

ရဟန္း… ေနာက္တစ္မ်ိဳးကား ရဟန္းသည္ ၾကားနာအပ္ သင္ယူအပ္ၿပီးတုိင္းေသာ တရားကုိ အက်ယ္အားျဖင့္ ရြတ္အံသရဇၥ်ာယ္ျခင္းအားျဖင့္ ေန႔ကုိကုန္လြန္ေစ၏၊ တစ္ေယာက္တည္း ကိန္းေအာင္းမႈကုိ စြန္႔လႊတ္၏၊ မိမိ၏ အတြင္းသႏၲာန္၌ စိတ္၏ကိေလသာမွ ၿငိမ္းမႈကုိ မႀကိဳးစား။ ရဟန္း.. ဤရဟန္းကုိ ရြတ္အံသရဇၥ်ာယ္ျခင္း မ်ားသူဟုသာ ဆုိအပ္၏၊ တရားႏွင့္ ေန႔ေလ့ရွိသူဟူ၍ကား မဆုိအပ္။

ရဟန္း… ေနာက္တစ္မ်ိဳးကား ရဟန္းသည္ ၾကားနာအပ္ သင္ယူအပ္ၿပီးတုိင္းေသာ တရားကုိ စိတ္ျဖင့္ႀကံ၏၊ သုံးသပ္၏၊ စိတ္ျဖင့္ အဖန္ဖန္႐ႈ၏၊ ထုိရဟန္းသည္ ထုိတရားကုိ ႀကံစည္ျခင္း ၀ိတက္တုိ႔ျဖင့္ ေန႔ကုိ ကုန္လြန္ေစ၏၊ တစ္ေယာက္တည္း ကိန္းေအာင္းမႈကုိ စြန္႔လႊတ္၏၊ မိမိ၏ အတြင္းသႏၲာန္၌ စိတ္၏ကိေလသာမွ ၿငိမ္းမႈကုိ မႀကိဳးစား။ ရဟန္း… ဤရဟန္းကုိ ႀကံစည္ျခင္း၀ိတက္ မ်ားသူဟုသာ ဆုိအပ္၏၊ တရားႏွင့္ ေနေလ့ရွိသူဟူ၍ကား မဆုိအပ္။

ရဟန္း … ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ သုတ္၊ ေဂယ်၊ ေ၀ယ်ာကရဏ၊ ဂါထာ၊ ဥဒါန္း၊ ဣတိ၀ုတ္၊ ဇာတ္၊ အဗၻဳတ၊ ေ၀ဒလႅဟူေသာ တရားကုိသင္ယူ၏၊ ထုိရဟန္းသည္ ထုိတရားေတာ္ကုိ သင္ယူျခင္းျဖင့္ ေန႔ကုိမကုန္လြန္ေစ၊ တစ္ေယာက္တည္း ကိန္းေအာင္းမႈကုိ မစြန္႔လႊတ္၊ မိမိအတြင္း သႏၲာန္၌ စိတ္၏ ကိေလသာမွ ၿငိမ္းမႈကုိ ႀကိဳးစား၏။ ရဟန္း… ဤသုိ႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ တရားႏွင့္ ေနေလ့ရွိသူျဖစ္၏။

ရဟန္း… ဤသုိ႔လွ်င္ ငါသည္ သင္ၾကားျခင္းမ်ားသူကုိ ေဟာၿပီးၿပီ၊ သူတပါးတုိ႔အား သိေစျခင္းမ်ားသူကုိ ေဟာၿပီးၿပီ၊ ရြတ္အံသရဇၥ်ာယ္ျခင္း မ်ားသူကုိ ေဟာၿပီးၿပီ၊ ႀကံစည္ျခင္းမ်ားသူကုိ ေဟာၿပီးၿပီ၊ တရားႏွင့္ ေနေလ့ရွိသူကုိ ေဟာၿပီးၿပီ။ ရဟန္း အစီးအပြားကုိ ရွာေလ့ရွိ၍ သနားေစာင့္ေရွာက္တတ္သည့္ ဆရာျဖစ္ေသာ ငါသည္ တပည့္တုိ႔အား သနားေစာင့္ေရွာက္မႈကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ သင္တုိ႔အတြက္ ျပဳဖြယ္ကုိ ငါျပဳၿပီးၿပီ။ ဤသည္တုိ႔ကား သစ္ပင္ရင္းတုိ႔တည္း၊ ဤသည္တုိ႔ကား ဆိတ္ၿငိမ္ရာ အရပ္တုိ႔ပင္တည္း၊ ရဟန္း ကပ္၍႐ႈၾကကုန္ေလာ့၊ မေမ့မေလ်ာ့ၾကကုန္လင့္၊ ေနာက္မွ အားမထုတ္လုိက္ရဟု ေနာင္တပူပန္ျခင္း မျဖစ္ၾကေစကုန္လင့္၊ ဤသည္ကား သင္တုိ႔အား ငါတုိ႔၏ အဆုံးအမပင္တည္း…”ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ဤကား ဓမၼ၀ိဟာရီ သုတ္တြင္ ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကား ေတာ္မူသည့္ တရားႏွင့္ေနေလ့ရွိသူ၏ တရားႏွင့္အညီ ေနထုိင္ျခင္းအေၾကာင္းပင္ ျဖစ္ပါ၏။

ဤေဒသနာေတာ္အရ ျမတ္ဗုဒၶမိန္႔ေတာ္မူသည့္ တရားႏွင့္အညီ ေနထုိင္ျခင္းဟူသည္ တရားေဒသနာေတာ္မ်ားကုိ အခ်ိန္ျပည့္ နာယူမွတ္သား သင္အံပုိ႔ခ် ေဟာေျပာျပသ ေနသည္မ်ားကုိ ဆုိျခင္းမဟုတ္ဘဲ မိမိတုိ႔၏ အတြင္းသႏၲာန္၀ယ္ စိတ္၏ကိေလသာမွ ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ႀကိဳးစားေနထုိင္မႈကုိသာ တရားႏွင့္အညီ ေနထုိင္ျခင္း၊ တရားႏွင့္ ေနေလ့ရွိျခင္းဟု ဆုိျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္သေဘာေပါက္ႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ သုတ္၊ ၀ိနည္း၊ အဘိဓမၼာ တရားမ်ားကုိ အေျမာက္အမ်ား သင္ယူေလ့လာ ပုိ႔ခ်ေနျခင္းထက္ မိမိ၏ အတြင္းစိတ္တြင္ ကိေလသာတရားတုိ႔၏ ပူေလာင္လုိက္စားမႈမွ ၿငိမ္းေအးေအာင္ ႀကိဳးစားေနျခင္းကုိသာ တရားႏွင့္ေနေလ့ရွိျခင္းဟု မိန္႔ေတာ္မူလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ အမ်ားႏွင့္ ေရာေရာေႏွာေႏွာ ကိေလသာ ထူေျပာစြာ ေနထုိင္ျခင္းထက္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း ေနထုိင္ကာ ကိေလသာ နည္းပါးေအာင္ က်င့္ႀကံေနထုိင္ျခင္းကုိသာ တရားႏွင့္အညီ ေနထုိင္ျခင္း၊ တရားႏွင့္ ေနေလ့ရွိျခင္းဟု သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ စာတတ္ေပတတ္ က်မ္းဂန္တတ္ကာ စာေပမ်ားႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနသည္ထက္ ကိေလသာကုန္ရာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ရွာေဖြႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနျခင္းကသာ တရားႏွင့္အညီ ေနထုိင္က်င့္သုံးျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ေပ၏။