သားခ်စ္ဘေလာဒ္.မွမိတ္ေဆြတို.အားတံခါးဖြင္.လွစ္ၿကိဳဆိုပါသည္၊စိတ္ၿကိဳက္သာခံစားၿကည္.ရွု.ဝင္ထြက္သြားလာနုိင္ပါတယ္မိတ္ေဆြ

Saturday, December 24, 2011

လူငယ္ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ ေၿခမကၽြန္ေစခ်င္လုိ႔ – လူထုစိန္၀င္း


ေလာကမွာတူသလိုနဲ႔မတူတာေတြ ရွိသလို၊ မတူသလိုနဲ႔ တူေနတာမ်ိဳးေတြ လည္း ရွိတယ္။ သတင္းစာဆရာနဲ႔ စာ ေရးဆရာဟာ စာေတြေရးေနၾကတာခ်င္း တူေပမယ့္ သေဘာသဘာ၀က်ေတာ့ အေျခခံကစၿပီး မတူၾကဘူး။အေတာ္ေလး ကြဲျပားျခားနားတယ္။

Read more>>
ခံစားမႈကိုအေျခခံစာေရးဆရာက အျဖစ္အပ်က္တစ္ ခု အေၾကာင္းအရာတစ္ခုျမင္ေတြ႕လိုက္ ရတဲ႔အခါမွာ ႐ုတ္တရက္သူ႔ရင္မွာဖိ်ဳးကနဲ ဖ်တ္ကနဲျဖစ္ေပၚလာတဲ႔ခံစားမႈကိုအေျခ ခံၿပီး စာဖတ္သူမ်ားကို သူခံစားရသလို ခံစားေစလိုတဲ႔ ဆႏ္ၵနဲ႔ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ျဖစ္ ေအာင္ေရးသားတယ္။ အဲ႔ဒီလိုေရးသား ရာမွာ အျဖစ္အပ်က္အေၾကာင္းအရာကို စာပန္းခ်ီခ်ယ္မႈန္းသလို အေရာင္အေသြး စံုေအာင္ထည့္ရတယ္။ အလင္းအေမွာင္ ညီၫြတ္မွ်တေအာင္လည္း ဂ႐ုစိုက္ရ တယ္။ အက်ယ္ခ်ဲ႕သင့္တဲ႔ေနရာမွာခ်ဲ႕ၿပီး ခ်ံဳ႕သင့္တဲ႔ေနရာမွာ ခ်ဳံ႕ရတယ္။ ၀တ္ၳဳ တစ္ပုဒ္ေကာင္းမေကာင္းဆိုတာ ဇာတ္ လမ္းအျဖစ္အပ်က္ေကာင္းမေကာင္းဆို တာထက္ ၀တၳဳေရးဆရာရဲ႕ခံစားမႈစူးရွ ထက္ျမက္မႈရွိမရွိဆိုတာအေပၚပိုၿပီးတည္ တယ္။ ဇာတ္လမ္းဘယ္ေလာက္ေကာင္း ေကာင္း စာေရးဆရာရဲ႕ ခံစားမႈစူးရွထက္ ျမက္မႈမရွိရင္ ၀တ္ၳဳေကာင္းေကာင္း စာေရးဆရာရဲ႕ခံစားမႈ စူးရွထက္ျမက္မႈ မရွိရင္ ၀တ္ၳဳေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္မလာ ႏိုင္ေတာ့ဘူး။၀တၳဳေရးဆရာေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖို႔အတြက္ နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္းခံစားတတ္ တဲ႔ အေလ႔အက်င့္ရွိဖို႔လိုပါတယ္။
ခံစားမႈကိုခ်ိဳးႏွိမ္သတင္းစာဆရာက်ေတာ့ အဲဒီလို မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္လိုလံုး၀ ခ်ိဳးႏွိမ္ထားရတယ္။ ျဖစ္တာကိုျဖစ္တဲ႔ အတိုင္း၊ ျမင္တာကိုျမင္တဲ႔အတိုင္း၊ ၾကား တာကိုၾကားတဲ႔အတိုင္း အပိုအလိုမရွိ အတိုအက်ေဖာ္ျပရတယ္။ အျဖစ္အပ်က္ ကို ပံုႀကီးမခ်ဲ႕ရသလို ခ်ံဳ႕ပစ္ေဖ်ာက္ပစ္ လည္းမလုပ္ရဘူး။ သတင္းေရးတဲ့အခါ ၀တ္ၳဳေရးသလို ဖြဲ႕ကာႏြဲ႕ကာနဲ႔ စာပန္းခ်ီ ခ်ယ္မႈန္းတာမ်ိဳးမလုပ္ရဘူး။ စာမ်က္ႏွာ တုိင္းမွာ စာဖတ္ပရိသတ္အတြက္ တန္ ဖိုးရွိတဲ႔ သတင္းေတြမ်ားမ်ားပါေအာင္ ထည့္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ အေရးအသားသိပ္ သည္းက်စ္လ်စ္ရမယ္၊ လုိတိုရွင္းျဖစ္ရ မယ္။ မလိုအပ္တဲ႔စကားလံုးပိုေတြမပါ ေလ၀ါက်ကခြန္အားရွိေလျဖစ္တယ္။ သတင္းေရးတဲ႔အခါမွာ ကိုယ့္အျမင္၊ ကိုယ့္အယူအဆေတြ၊ ကိုယ့္အာေဘာ္ ေတြ လံုး၀ကင္းစင္ေစရမယ္။ ကိုယ့္အျမင္၊ ကိုယ့္အယူအဆ၊ ကိုယ့္အာေဘာ္ကို ေဖာ္ထုတ္ခ်င္ရင္ ကိုယ့္နာမည္ခံၿပီး ေဆာင္းပါးအျဖစ္ေရးႏိုင္တယ္။ သတင္း မွာေတာ့ ကိုယ္ျမင္တာကို ျမင္တဲ့အတိုင္း ပဲေရးရမယ္။
တိုက္ပြဲတိုင္းေရွ႕ကပါ
စာေရးဆရာနဲ႔ သတင္းစာဆရာတူ သလိုနဲ႔ မတူသလို၊ သတင္းစာဆရာနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားဟာလည္း တူသလိုနဲ႔ မတူ ၾကဘူး။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံအတြက္ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြဟာ အေရးပါတဲ႔မရွိမျဖစ္ေန ရာကပါ၀င္ေနသလို သတင္းစာဆရာ ေတြဟာလည္း စတုတ္ၳမ႑ိဳင္ရယ္လို႔ သတ္မွတ္ရေလာက္ေအာင္ အေရးပါသူ ေတြျဖစ္ၾကတယ္။ အထူးသျဖင့္လြတ္လပ္ ေရးအတြက္ ဒါမွမဟုတ္ ဒီမိုကေရစီေရး အတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနရတဲ႔ ႏိုင္ငံေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ တန္းတူသတင္းစာ ဆရာေတြလည္း ေရွ႕တန္းက အၿမဲတန္း တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ႔ၾကတယ္။““ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ ပြဲမွန္သမွ်မွာ သတင္းစာဆရာေတြ ေရွ႕ တန္းကမပါတဲ႔တိုက္ပြဲတစ္ခုမွမရွိခဲ႔ဘူး”” ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုကို ဘ၀ရွင္မင္းတရားႀကီး ျဖစ္ေနၿပီလို႔ ေ၀ဖန္ၿပီး ယဥ္ေက်းမႈ၀န္ႀကီး ရာထူးက ထြက္ခဲ႔တဲ႔ ေန႔စဥ္သတင္းစာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဆရာဦးထြန္းေဖေျပာခဲ႔ တဲ႔စကားပါ။
ရန္သူေတာ္နံပါတ္တစ္
ဟုတ္ပါတယ္။ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး တိုက္ပြဲစဥ္တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ သူရိယတို႔ ျမန္မာ့အလင္းတို႔ဆိုတဲ႔ သတင္းစာႀကီး ေတြဟာ ေရွ႕တန္းကပါခဲ႔ၾကပါတယ္။ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးကာလမွာလည္း ပါခဲ႔ပါတယ္။ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္ မိႈင္းဆိုရင္နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္အစိုးရက ရန္သူေတာ္နံပါတ္တစ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ ခဲ႔သလို၊ ဂ်ပန္ေခတ္မွာလည္း တိမ္းေရွာင္ ပုန္းေအာင္းေနခဲ႔ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးကိစ္ၥ မွန္သမွ်မွာ သတင္းစာဆရာေတြဟာ ေခတ္တိုင္းမွာေရွ႕တန္းက ပါခဲ႔ၾကတာ မွန္ေပမယ့္ သတင္းစာဆရာနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး သမားဟာ သဘာ၀ခ်င္းျဖင့္ မတူဘူး။ အမ်ားႀကီးျခားနားတယ္။
ဒဲ႔ဒိုးေျပာရတယ္
သတင္းစာဆရာက အထက္မွာေရး ခဲ႔သလို ျဖစ္တာကိုျဖစ္တဲ႔အတိုင္း၊ ျမင္ တာကိုျမင္တဲ႔အတိုင္း သနပ္ခါးလိမ္း၊ ပန္း ပန္မလုပ္ဘဲ အရင္းအတိုင္းဒဲ႔ဒိုး (တဲ႔တိုး)  ေျပာရတယ္။ ျပဳျပင္ဖာေထးလံုး၀မလုပ္ ရဘူး။ ႏိုင္ငံေရးသမားရဲ႕ သဘာ၀က် ေတာ့ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူး။ ျဖစ္တာကိုျဖစ္ တဲ႔အတုိင္း၊ ျမင္တဲ႔၊ ၾကားတဲ႔အတိုင္း ေျပာလို႔မျဖစ္တဲ႔ အခါေတြရွိတယ္။ လူအမ်ားလက္ခံခ်င္ေအာင္ သကာရည္ ေလာင္းၿပီးေပးရတဲ႔အခါေတြရွိတယ္။ သနပ္ခါးလိမ္း၊ ပန္းပန္ေပးရတဲ႔အခါေတြ ရွိတယ္။ မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာ နမ္းလုပ္ရတာမ်ိဳးေတြရွိတယ္။ စိတ္ထဲက ခါးသီးေနေပမယ့္““သံတမန္ၿပံဳး”” (Diplomatic Smile) ၿပံဳးျပရတာေတြရွိတယ္။ ကတ္ၱီပါလက္အိတ္ေအာက္မွာ သံလက္ သီးစြပ္ထားရတာမ်ိဳးလည္း လုပ္တတ္ရ တယ္။
ပါတီ၀င္ေကာင္းဆိုတာ
ႏိုင္ငံေရးသမားေတြမေကာင္းဘူးလို႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံေရးရဲ႕သဘာ၀ ကိုက အဲဒီလိုရွိတယ္ဆိုတာကို ေျပာတာ ပါ။ အမ်ားနဲ႔ဆက္ဆံရ၊ ႏိုင္ငံတကာန႔ဲ ဆက္ဆံရတာဆိုေတာ့ ဒစ္ပလိုေမစီဆိုတဲ႔ သံတမန္ပရိယာယ္ကို မသံုးမျဖစ္သံုးရ တယ္။ စိတ္ထဲမွာရွိတဲ႔အတိုင္းေျပာလို႔ လုပ္လို႔မျဖစ္ဘူး။ ကိုယ္ကလက္မခံႏိုင္ေပ မယ့္ ပါတီထဲမွာ အမ်ားစုကလက္ခံတယ္ ဆိုရင္ အမ်ားစုသေဘာတူဆံုးျဖတ္တာ ကိုလိုက္နာလက္ခံရတယ္။ ကိုယ္မႀကိဳက္ ေပမယ့္ အမ်ားဆံုးျဖတ္တာကို လိုက္လုပ္ ရတယ္။ ဒါမွပါတီ၀င္ေကာင္းလို႔ ဆိုႏိုင္ တယ္။ ဒါဟာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ သေဘာ သဘာ၀လည္းျဖစ္တယ္။
ရယ္စရာစကား
၂၀၁၁-ခုႏွစ္အတြင္းမွာ အေျပာင္း အလဲေတြအမ်ားႀကီးျမင္ေတြ႕ခဲ႔ရတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္အတြင္း မေတြ႕မျမင္ရ တဲ႔ အရာေတြကို ျမင္ေတြ႕လာရတယ္။ မၾကားဖူးတဲ႔အရာေတြကိုၾကားလာရတယ္။ ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ႔ အသံေတြညံေနေအာင္ ၾကားရတယ္။ တခ်ိဳ႕က အရိပ္အေယာင္ ကိုပဲ ျမင္ေတြ႕ရေသးၿပီး၊ အေကာင္အ ထည္ကို မေတြ႕ရေသးဘူး။ တခ်ိဳ႕ကအသံ  သာၾကားၿပီး အရိပ္အေယာင္ကိုမေတြ႕ရ ေသးဘူး။ တစ္ေလာကမိတ္ေဆြတစ္ ေယာက္ကေနာက္ေျပာင္ေျပာဖူးတယ္။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ဒီမိုကေရစီရတာ ၃ ခုပဲ သူေတြ႕တယ္တဲ႔။ အဲဒါကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရယ္၊ သဃၤန္း ကၽြန္းအမတ္ဦးသိန္းၫြန္႔ရယ္ ဂ်ာနယ္ ေတြရယ္ပဲတဲ႔။ သူကရယ္စရာအျဖစ္ေျပာ ခဲ႔တာပါ။
ေဘာလံုးပြဲအသံလႊင့္သူလို
သူေျပာသလိုပဲ ဂ်ာနယ္ေတြက ေတာ့ လက္ေတြ႕သိသိသာသာဒီမိုကေရ စီကို ထိေတြ႕ေနရတယ္။ အရင္ကေရးလုိ႔ မရတာေတြအခုေရးလို႔ရလာတယ္။ ျဖဳတ္ တာျဖတ္တာမရွိသေလာက္နည္းသြား တယ္။ ေရးခြင့္ရလာလို႔ေရးရင္းနဲ႔ ဂ်ာနယ္ သမားေတြႏိုင္ငံေရးသမားျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္မသြားေအာင္ေတာ့ သတိျပဳဖို႔လိုေန တာေတြ႕ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဂ်ာနယ္သမား ေတြက ေဘာလံုးပြဲတိုက္႐ိုက္အသံလႊင့္ သူေတြနဲ႔တူတူလာတာေတြ႕ရတယ္။ ေဘာလံုးပြဲသတင္းလႊင့္သူရဲ႕တာ၀န္က ကြင္းထဲမွာကစားေနတာေတြကို ပရိသတ္ မ်က္စိထဲရွင္းကနဲ ကြင္းကနဲျမင္လာ ေအာင္ေျပာျပရမွာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ သတင္းေၾကညာသူေတြက ကစားပံုေတြ ကို ေျပာမယ့္အစားကစားကြက္နည္းဗ်ဴ ဟာေတြမွားေနတဲ႔အေၾကာင္း၊ နည္းျပက လူထုတ္ပံုမမွန္တဲ႔အေၾကာင္း၊ ဘယ္ေနရာ မွာဘယ္သူ႔ကိုထားသင့္တဲ႔အေၾကာင္း၀င္ ၀င္ၿပီးဆရာလုပ္ေလ႔ရွိၾကတယ္။
ေျခမကၽြံေစခ်င္လို႔
ေဘာလံုးပြဲသတင္းေထာက္ရဲ႕အလုပ္ က ေဘာလံုးကစားပံုေတြကို ပရိသတ္က ကိုယ္တိုင္၀င္ၾကည့္ေနရသလို ခံစားရ ေအာင္ေျပာျပဖို႔၊ေရးျပဖို႔ပဲ တာ၀န္ရွိတယ္။ ေဘာ လံုးသင္းနည္းျပ ကိုသြားၿပီး ဆရာ လုပ္ဖို႔မဟုတ္ဘူး။ ဒါကသူ႔အလုပ္မဟုတ္ ဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ဂ်ာနယ္ေတြက ႏိုင္ငံေရး သတင္းေတြအေၾကာင္းစာဖတ္ပရိသတ္ သိေအာင္ေရးျပ႐ံုတင္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ဘယ္ကိစ္ၥလုပ္လိုက္တာမွားတယ္။ ဘယ္ ဟာကိုဘယ္လိုလုပ္သင့္တယ္။ ဘယ္လို ေတာ့မလုပ္သင့္ဘူး စသျဖင့္၊ စသျဖင့္ ၀င္ၿပီးဆရာလုပ္ေနတာေတြ႕ရတယ္။ တ ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ပါတီတစ္ခုအတြက္ သိသိ သာသာေျပာင္က်က်၀ါဒျဖန္႔ေပးေနတာ မ်ိဳးလည္းရွိတယ္။ ဒူးေနရာဒူး၊ ေတာ္ေန ရာေတာ္ဆိုတဲ႔ ျမန္မာစကားအတိုင္း ဂ်ာ နယ္သမားကဂ်ာနယ္အလုပ္ လုပ္၊ ႏိုင္ငံ ေရးသမားက ႏိုင္ငံေရးအလုပ္လုပ္၊ သူ႔ နယ္နဲ႔သူ စည္းျခားမႈရွိဖို႔ လိုပါတယ္။ ဂ်ာ နယ္သမားလူငယ္ေတြေျခမကၽြံေစခ်င္လို႔ ပါ။

No comments:

Post a Comment