သားခ်စ္ဘေလာဒ္.မွမိတ္ေဆြတို.အားတံခါးဖြင္.လွစ္ၿကိဳဆိုပါသည္၊စိတ္ၿကိဳက္သာခံစားၿကည္.ရွု.ဝင္ထြက္သြားလာနုိင္ပါတယ္မိတ္ေဆြ

Monday, July 16, 2012

ကြန္ျမဴဴနစ္ ႏွင္႔ ဆိုရွယ္လစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား (ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း)အပိုင္း ၄


ဗိုလ္ရဲထြဋ္ ႏွင္႔ တပ္ရင္း (၃)

ကႏၵီစာခ်ဳပ္ အရ PBF ေတာ္လွန္ေရးတပ္ ေတြဖြဲ႔စည္းအျပီး Annual report အျပီးမွာ …ဗိုလ္ရဲထြဋ္ကို သူ႔တပ္ရင္းမွဴး က မလိုခ်င္ေတာ႔ဖူး။ တပ္ရင္မွဴးေတြက အဂၤလိပ္ ဒုဗိုလ္မွဴးၾကီးေတြ ….တပ္ရင္း (၄) ကိုေျပာင္းဖို႔လုပ္လို႔ မရရင္ ျပဳတ္မယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ္ စီ အကူအညီ ေတာင္းလာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဗိုလ္စန္းယု က ဗိုလ္မွဴးျဖစ္ဖို႔ အလွည္႔။ ရဲေဘာ္ (၃) က်ိပ္၀င္ ဗိုလ္ရဲထြဋ္ အတြက္ အနာခံ ခဲ႔ၾကရတယ္။ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ္ ေျပာင္းသြားရေတာ႔ ဗိုလ္ရဲထြဋ္ တပ္ရင္းမွဴး လုပ္ခ်င္တယ္ လို႔ဗိုလ္လက်္ာကို သြားေျပာလို႔ ဗိုလ္ခ်စ္ျမိဳင္ ဟာ ေခတၱတပ္ရင္းမွဴးက ဒုတပ္ရင္မွဴး (2IC) ကို ျပန္ဆင္းေပး ခဲ႔ရတယ္။ ု ဗိုလ္ရဲထြဋ္ က အဂၤလိပ္စာ မတတ္ဖူး။ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ္ နဲ႔မတူတာက ဗုိလ္ရဲထြဋ္ ကဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ္လို မၾကိဳးစားဖူး။ ဥပမာ အဂၤလိပ္ လိုမတတ္တာေၾကာင္႔ Military Law ကိုနားမလည္ဖူး။ အထက္ကလာ အဂၤလိပ္လိုေရးထားတဲ႔ အမိန္႔ေတြကို ေကာင္းေကာင္း နားမလည္ႏုိင္ဖူး။ တခ်ိန္ထဲမွာ ဘယ္လို စာျပန္ ရမွန္း မသိဖူး။ ဒါေၾကာင္႔ မၾကာခဏ ဗိုလ္ခ်စ္ျမိဳင္ကို အကူအညီေတာင္းရတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ တပ္ရင္း (၃) ကို တပ္ရင္းမွဴး ဗိုလ္ရဲထြဋ္ ထက္ ဒုတပ္ရင္းမွဴး ဗိုလ္ခ်စ္ျမိဳင္ က ပိုပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္ ကိုင္ႏုိင္ခဲ႔တာ ၊ ဗိုလ္ရဲထြဋ္ထက္ တပ္ကိုပိုေၾသာ္ဇာရွိတာ အခုမွရွင္း သြားေတာ႔တယ္။ တပ္သားေတြ နဲ႔ ထိေတြ႔ရာမွာေရာ Admin မွာပါ ဗိုလ္္ခ်စ္ျမိဳင္ကို မေက်ာ္ႏုိင္ဖူး။ ျပီးေနာက္မွ ေရာက္လာတဲ႔ တပ္ရင္းမွဴး။


စဥ္းစားစရာရွိတာက

ဒီေနရာမွာ စဥ္းစားစရာရွိလာတာက ဗိုလ္စန္းယု ၊ ဗိုလ္စိန္၀င္း ၊ ဗိုလ္ေသာင္းၾကည္ တို႔ဟာ ရဲေဘာ္ (၃) က်ိပ္ နဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြျပီးရင္ စစ္တပ္ထဲမွာ 3rd Line စစ္ဗိုလ္ေတြပဲ။ မဂၤလာဒံု ဗိုလ္သင္တန္း ဆင္းစစ္ဗိုလ္ေတြကို ေျပာတာပါ။ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေတာ႔ ဒီစစ္ဗိုလ္ေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေထာင္ခဲ႔တဲ႔ BDA တပ္ကစစ္ဗိုလ္ေတြ။ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး စ ေတာ႔ တပ္ရင္ (၈) ရင္း ရွိတယ္။ တကယ္တိုက္ ရတာ ဒီစစ္ဗိုလ္ေတြပဲ။ BIA – BDA –BNA – PBF ေထာက္ေလွ်ာက္ ဒီစစ္ဗိုလ္ေတြ နဲ႔ အတူ ဗိုလ္ေဇယ် ၊ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ္ ၊ ဗိုလ္ရဲထြဋ္ တို႔က ဗိုလ္ေန၀င္းနဲ႔ အတူ တပ္မွဴးေတြပဲ။ ထို႔အျပင္ ရဲေဘာ္ (၃) က်ိပ္၀င္ ကြန္ျမဴနစ္ စစ္ဗိုလ္ေတြရွိေသးတယ္။ ထိုမွ်မက သခင္စိုးၾကီးရဲ႔ ေတာင္းဆိုခ်က္အရ သူ႔ရဲ႔တပည္႔အရင္း သခင္တင္ျမကို တပ္တြင္းမွာ ယူနီေဖါင္းေပး၀တ္ျပီး တရား၀င္ စည္းရံုးခြင္႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ခြင္႔ေပးခဲ႕တာပဲ။

ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေတာခိုေတာ႔ ဘာေၾကာင္႔ ကြန္ျမဴနစ္ ေတြဖက္ကို ဒီ စစ္ဗိုလ္ေတြ ပါမသြားတာလဲ။ ဗိုလ္ေန၀င္း ကို ျပိဳင္ျပီး ကြန္ျမဴနစ္ စစ္ဗိုလ္ (၃) ဦးကဘာေၾကာင္႔ ႏုိင္ေအာင္ ကိုယ္႔စစ္ဗိုလ္ေတြကို မစည္းရံုး ႏုိင္တာလဲ။

ကြန္ျမဴနစ္ေတြေတာခိုအျပီး အျပိဳင္တိုက္ၾကေတာ႔လည္း ၊ ႏွစ္ဖက္စလံုးက စစ္ဗိုလ္ေတြ ဟာ ဂ်ပန္ေခတ္ မဂၤလာဒံု ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္းဆင္းေတြပဲ။ ရန္ကုန္အစိုးရ လို႔ အေလွာင္ခံရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ဗမာစစ္သား တစ္ေယာက္ စီမွာ ၾကည္ (၂၁) ေထာင္႔စီပဲက်န္ေတာ႔တယ္။ အလံျဖဴ - အလံနီ - ရဲေဘာ္ျဖဴ - ကရင္သူပုန္ - ေရာင္စံုသူပုန္ေတြ ကို ခံတိုက္ရတဲ႔ အခ်ိန္ - ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း - စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ျဖစ္တဲ႔အခ်ိန္ က အစိုးရ စစ္တပ္ မွာ တပ္သား ၂၀၀၀ ေလာက္ပဲက်န္ေတာ႔တယ္။

ဘာေၾကာင္႔ ကြန္ျမဴနစ္ ေတြ ႏုိင္ေအာင္မတိုက္ ႏုိင္တာလဲ

အစိုးရ စစ္တပ္ဖက္ က အဓိက ခံတိုက္မႈ ကို ဦးစီးခဲ႔တာ ဂ်ပန္ေခတ္ မဂၤလာဒံု ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္းဆင္းေတြပဲ။ ကြန္ျမဴနစ္ဖက္ က စစ္ဗုိလ္ေတြကလည္း ဂ်ပန္ေခတ္ မဂၤလာဒံု ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္း ဆင္းေတြပဲ။ ဘာေၾကာင္႔ ကြန္ျမဴနစ္စစ္ဗိုလ္ေတြ ထဲမွာ စစ္တိုက္္ေတာ္တာ နံမည္ေက်ာ္တဲ႔ ရဲရဲေတာက္စစ္ဗိုလ္ ေတြ မေပၚခဲ႔တာလဲ။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြက တိုက္တိုင္းေအာင္လို႔သာ လူၾကားေကာင္းေအာင္ ဖိေအာ္ေနၾကတာ ..လက္ေတြ႔မွာ ဘယ္တပ္က..တိုက္တိုင္းေအာင္လို႔လဲ။

ဂ်ပန္ျပန္ ဗိုလ္ေဇယ် ၊ ဗိုလ္ရဲထြဋ္ နဲ႔ အတူ ရဲေဘာ္ (၃) က်ိပ္၀င္ေတြ ကြန္ျမဴနစ္ ေတြဖက္မွာ ရွိတာပဲ ၊ ဘယ္သူ ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ ရွိတယ္ၾကားဖူးပါသလဲ။ ဘယ္သူ ထူးထူးျခားျခား စစ္တိုက္ေတာ္တယ္လို႔ နံမည္ၾကီးခဲ႔ပါသလဲ။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ လိုပဲျပန္ကိုးကားရရင္ တရုတ္ျပည္ေတာ္လွန္ေရးမွာ လင္ေျပာင္ (Lin Biao) ဟာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အထဲမွာ အငယ္ဆံုး ၊ သို႔ေသာ္ စစ္တိုက္ေတာ္တယ္ ၊ စစ္ဗ်ဴဟာ ေတာ္တယ္လို႔ နံမည္ရိွတယ္။ ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီးေဟာင္း နဲ႔ ကိုရီးယားစစ္ပဲြမွာတရုတ္တပ္ေတြကို ဦးေဆာင္ခဲ႔တဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး မာရွယ္ ပန္ဒူး၀ွါ (Peng Dehuai) ဟာ စစ္တိုက္ေတာ္တဲ႔ေနရာမွာ လင္ေျပာင္နဲ႔ အျပိဳင္ပဲ။ ခ်န္ေကရွိတ္ Jaingxi Soviet ကိုသိမ္းဖို႔ၾကိဳးစားေတာ႔ ေအာင္ျမင္ေအာင္ခုခံခဲ႔တဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပဲ။  ဗမာကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွာ လင္ေျပာင္တို႔လို စစ္တိုက္ေတာ္တဲ႔ စစ္ဗုိလ္ေတြ ၾကားဖူးၾကပါလား။  တခါ လာ လည္း ဗို္လ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ္က အင္းစိန္တိုက္ပြြဲ  နဲ႔ တရုတ္ျဖဴတိုက္ပြဲေတြကို  ေအာင္ႏုိင္ခဲ႔တဲ႔ အတြက္ နံမည္ေက်ာ္ခဲ႔ရတာပါ။ အစိုးရစစ္တပ္က ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္။ ဒီေလာက္နံမည္ေက်ာ္ တဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ကြန္ျမဴနစ္စစ္တပ္ လည္းေရာက္ေရာ ကတုတ္က်င္း research လုပ္ရတဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အျဖစ္ အဖ်ားရွဴးခဲ႔ရတာပဲ။ အစိုးရ စစ္တပ္မွာ နံမည္ေက်ာ္ခဲ႔တဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ္ဟာ အဘယ္အတြက္ ေၾကာင္႔ ကြန္ျမဴနစ္စစ္တပ္ဖက္ကို ေရာက္ေရာ ေအာင္ပြဲ မခံႏိုင္ေတာ႔တာလဲ။

ဂ်ပန္ေခတ္က စစ္တကၠသိုလ္ဆင္း ဗိုလ္္ၾကီးေတြ ဘာေၾကာင္႔ စစ္ႏုိင္ေအာင္ မတိုက္္ႏုိင္ၾကတာလဲ။ ကြန္ျမဴနစ္ ေတာခိုေတာ႔ ပါသြားတဲ႔ ဗိုလ္ပု ဟာ ဗိုလ္မွဴးၾကီး ေစာျမင္႔နဲ႔ အတူတူ ဂ်ပန္ကို စစ္ပညာသင္ဖို႔ အေရြးခံရတဲ႔ အေတာ္ဆံုး (၃၀) ထဲမွာပါတာပဲ။ ဗိုလ္မွဴးၾကီးေစာျမင္႔ ဟာ ေတာင္ငူ တပ္မဟာ (၂) မွဴးအေနနဲ႔ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္တို႔ ကိုကရင္လက္က ကြန္မင္ဒို စစ္သားေတြနဲ႔ ေအာင္ျမင္ေအာင္ကယ္တင္ ခဲ႔တဲ႔ စစ္ဆင္ေရးကို ဦးေဆာင္ေတာ႔ ဂ်ပန္ျပည္ဘုရင္႔စစ္တကၠသိုလ္ကေက်ာင္းဆင္းခါနီးမွာ သင္ေပးလိုက္တဲ႔ “ ေတရွင္ခိရွဴး “ လို႔ေခၚတဲ႔ စစ္ဗ်ဴဟာကို သံုးခဲ႔ၾကတယ္။ ၎ေအာက္ရိွ ဗမာ႔ေသနပ္ကိုင္တပ္ရင္း (၃) နဲ႔ ခလရ(၅) တပ္ရင္မွဴးေတြဟာလည္း ၎နဲ႔အတူ ပထမအပတ္စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းဆင္းေတြျဖစ္တာေၾကာင္႔ နိပြန္ဆရာေတြသင္ၾကားေပးလိုက္တဲ႔ စစ္ပညာကိုမွီုျငမ္းျပီးအေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ တိုင္ပင္ ေရးဆြဲၾကတယ္လို ၀န္ခံထားတယ္။ (ဗိုလ္မွဴးၾကီးေစာျမင္႔ မွတ္တမ္း စာမ်က္ႏ်ာ ၂၈၁ ၊ အလင္းေရာင္စစ္ဆင္ေရး) ။ အဲဒီအခ်ိန္က ဗမာစစ္တပ္ရဲ႔ အေျခအေနက ေျပာက္က်ားတပ္သာသာပဲရွိတာပါ။ ဂ်ပန္ျပန္ဗိုလ္ပု တို႔လို ေတာခိုသြားတဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ စစ္ဗိုလ္ၾကီးေတြ ကြန္ျမဴနစ္တပ္မနီ ၾကီး ၊ ၾကီးထြားလာေအာင္ ၊ ေအာင္ပြဲ အဆင္႔ဆင္႔ ရေအာင္ အဘယ္အတြက္ေၾကာင္႔ မစြမ္းေဆာင္ ႏုိင္ခဲ႔ၾကတာလဲ။

လူေၾကာင္႔လား။ စနစ္ေၾကာင္႔လား။ မစဥ္းစားသင္႔ဖူးလား

ျပိဳင္ဆိုင္မႈေတြမ်ားခဲ႔ၾကတယ္

တခ်ိန္ က ကြန္ျမဴနစ္ေတြ နဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္ ေတြရဲ႔ျပိဳင္ဆိုင္မႈက အရွိန္ျမင္႔ခဲ႔ၾကတယ္။ နာၾကည္းမႈ က ၾကီးမားခဲ႔ၾကတယ္။ ထို႔ေၾကာင္႔ တျခားဖက္ဆိုရင္ အေကာင္းမျမင္ႏုိင္ၾကဖူး။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ္ နဲ႔ စကားေျပာၾကည္႔ရင္ ဆိုရွယ္လစ္စစ္ဗိုလ္ေတြ စစ္မတိုက္ဖူးလို႔ ဆိုလိမ္႔မယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္ တို႔နဲ႔ စကားေျပာၾကည္႔ ရင္ အဂၤလိပ္စာ မတတ္ဖူး။ ခပ္ထိုင္းထိုင္းေတြလို႔ ဆိုလိမ္႔မယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္ရဲ႔ စာအုပ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ္ကို Honest ျဖစ္တယ္လို႔ ၀န္ခံထားတယ္။ သို႔ေပမဲ႔ Not very bright ဆိုတာေလးကို ထပ္ျဖည္႔ထားျပန္တယ္။ အမွန္က ႏွစ္ဖက္စလံုး မ်က္မွန္ စိမ္းေတြတပ္ၾကည္႔ ေနၾကတာ။

စစ္တပ္ဆိုတာက INSTITUTION။ ဒါေၾကာင္႔ တဦးေကာင္းၾကည္႔လို႔ မရ။ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ။ သူ႔တာ၀န္ နဲ႔ သူ ရွိၾကတယ္။ အားလံုးက တာ၀န္ေၾကမွ as a whole စစ္တပ္တခုလံုး အေနနဲ႔ ေအာင္ျမင္မွာ။

ဒါေၾကာင္႔ စစ္တိုက္ေတာ္တာ။ ဌါနခ်ဳပ္ HQ မွာအုပ္ခ်ဳပ္မႈေကာင္းတာကို ပဲ ကိုယ္႔ဖက္ကိုယ္ ယွက္ ၾကည္႔လို႔မရ။ Full Context ၾကည္႔ႏုိင္ရမယ္

ဒီလို Full Context ကိုၾကည္႔ႏုိင္တာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပဲ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဟာ စစ္တိုက္ေတာ္တယ္လို႔ နံမည္ၾကီးတဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မွ မဟုတ္တာ။

သူက စစ္တပ္ကို စတင္ ဖြဲ႔စည္းရံု မက ထူေထာင္ႏုိင္တဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရာထူး ယူထားတဲ႔ ေခါင္းေဆာင္။ ဘယ္သူု႔ ကို ဘယ္ေနရာ မွာ ဘယ္လို ခိုင္းရမယ္ ဆုိတာကိုေကာင္းေကာင္း သိတဲ႔သူ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဟာ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္ မေတာ္ရင္သူ႔ အနားမွာ ေခၚထားပါ႔မလား။ ထို႔အျပင္ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က အားလံုးကို ဦးစီးေနရတာေၾကာင္႔ သူ႔ရဲ႔ စစ္တိုင္းမွဴးတာ၀န္ကို ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္ ကုိလႊဲပါ႔မလား။ ဆိုရွယ္လစ္ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္ စစ္တိုင္းတာ၀န္ယူလိုက္ရတာမို႔ ႏုိင္ငံေရးမွဴး ကြန္ျမဴနစ္ သခင္ဗဟိန္း ေပၚမလာေတာ႔ဖူး မဟုတ္လား။ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္စစ္ မတိုက္တတ္ဖူးထင္ရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ဟာသူ႔ စစ္တိုင္းတာ၀န္ကို ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္ကို ဘယ္လႊဲလိမ႔္မလဲ။

ထိုနည္းတူစြာပဲ အဂၤလိပ္စာ မကၽြမ္းရင္ Administration နဲ႔ paper work မွာ အခက္ေတြ႔ ႏုိင္ေပမဲ႔ စစ္တိုက္ေတာ္တာ အဂၤလိပ္စာ တတ္မွ မဟုတ္ပါဖူး။ ဗို္လ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ယံုလို႔သာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ္ကို ဂ်ပန္ေခတ္ စစ္တိုင္းတာ၀န္ခံ ခန္႔တာေပါ႔။

ဗုိလ္ေမာင္ေမာင္တို႔က Book smart ကလာတာေၾကာင္႔ Staff အလုပ္မွာေတာ္တယ္။ General HQ ကိုျပန္ေထာင္တာဗုိလ္ေမာင္ေမာင္ပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ Mary Callahan က သူ႔စာအုပ္မွာ “Most army officers from the 1950s consider Maung Maung to be ‘architect’ of the modern army လို႔ေရးခဲ႔တာေပါ႔ ။(စာမ်က္ႏွာ ၁၅၄)။ တပ္မေတာ္ Training Program ၊ တရုတ္ကိုခံ တိုက္ဖို႔ military strategy ကိုေရးခဲ႕တာ အားလံုးဟာ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္ ရဲ႔ လက္ရာေတြခ်ည္းပဲ။ အင္းစိန္တိုက္ပြဲ မွာတုိက္ခဲ႔တဲ႔ တပ္ေတြဟာ regular army တခုထဲမွ မဟုတ္တာ ၊ UMP စစ္ရဲ နဲ႔ စစ္၀န္ထမ္း တပ္ေတြနဲ႔ တြဲတိုက္ရတာပဲ။ စစ္၀န္ထမ္းတပ္ေတြကို အလ်င္အျမန္ ထူေထာင္ရတာ ဗိုလ္ေအာင္ၾကီးပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက တပ္ေတြကို လွည္႔စစ္ရင္း ဗိုလ္ေအာင္ၾကီး လို ႏုိင္ငံေရးနားလည္တဲ႔ စစ္ဗိုလ္ေတြလိုတယ္ ဆိုျပီး ဗိုလ္ေန၀င္း ရဲ႔တပ္ရင္း (၄) က သူနဲ႔ အတူ ျပန္ေခၚသြားတာပဲ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က စစ္တပ္ကို Full Context ၾကည္႔ျပီး သူ႔ေနရာနဲ႔ သူ အားလံုး ကို ဆြဲခန္႔သြားတာပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ငါေတာ္တယ္ / သူညံ႔ တယ္ေျပာေနလို႔ ဘာမွ အက်ိဳးမထူးပါဖူး။ သူ႔ေနရာ နဲ႔ သူ အသံုး၀င္ၾကတာပဲ။ စစ္တိုက္ေတာ္တဲ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ္ စစ္တိုက္ႏုိင္ဖို႔ စစ္သား - စစ္လက္နက္ - က်ည္ဆံေတြ အားလံုး ဘယ္ကရမွာလဲ။ စစ္တိုက္ေတာ္တဲ႔ စစ္ဗို္လ္ခ်ဳပ္ဟာ တိုက္စရာ စစ္တပ္မရွိရင္ ဘာမ်ား တတ္ႏုိင္မွာလဲ။ အစိုးရ စစ္တပ္ မွာ နံမည္ေက်ာ္ခဲ႔တဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ဟာ ကြန္ျမဴနစ္ဖက္လဲေရာက္ေရာ စစ္မတိုက္ ရေတာ႔ဖူး မဟုတ္ပါလား။ စစ္မတိုက္ဖူးတဲ႔ ဥကၠဌ သခင္ဗသိန္းတင္ရဲ႔႔ လူရင္း စစ္ေကာင္စီ ဥကၠဌ ေအာက္မွာ ျပားျပား၀ပ္ သြားတာပဲ မဟုုတ္ပါလား။ လူမွန္ ေနရာမွန္ မေပးႏုိင္တာ ၊  စနစ္ေၾကာင္႔လား။

တကယ္စဥ္းစားၾကည္႔ရင္

တကယ္နက္နက္ ေတြးၾကည္႔ရင္ ကြန္ျမဴနစ္ - ဆိုရွယ္လစ္ ျပိဳင္ဆိုင္မႈဟာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေတာခိုသြားအျပီး ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီ ေခတ္ ၁၀ ႏွစ္ ၁၀မိုး ဆက္ရွင္သန္လ်က္ပဲ လို႔ေျပာႏုိင္မယ္ထင္တယ္။ အေၾကာင္း က ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေတာခိုေတာ႔ ကြန္ျမဴန္စစ္တပ္ နဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္စစ္တပ္ ေျဗာင္ကြဲသြားၾကျပီး ႏွစ္ဖက္စလံုးဟာ အစမွာ ေျပာက္က်ားစစ္တပ္ေတြ အျဖစ္ပဲတည္ရွိၾကတာပါပဲ။  ၁၉၄၉-၁၉၅၀ ခုႏွစ္ေတြဟာ အဆံုးအျဖတ္ ေပးခဲ႔တဲ႔ႏွစ္ေတြပဲ။ စစ္ေျပျပင္မွာ တိုက္ေနရတဲ႔ တပ္မွဴးေတြဟာ နယ္ေျမ militia ေတြရဲ႔ အကူနဲ႔ နယ္ေျမထိန္းႏုိင္တဲ႔ အဆင္႔ပဲရွိတယ္။ စနစ္တက် ထူေထာင္ထားတယ္ဆိုတဲ႔ ဗဟို ဆိုတာမရွိေသးဖူး။ အစိုးရ စစ္တပ္ဆိုတယ္သာေျပာတာ တကယ္က ေျပာက္က်ားတပ္သာသာပဲရွိတယ္။ ဒီအားနဲခ်က္ဟာ အေမရိကန္ အကူနဲ႔ လွိမ္႔၀င္လာတဲ႔ တရုတ္ျဖဴ တပ္ကိုရင္ဆိုင္ရေတာ႔ အထင္းၾကီးေပၚလာတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း က ေနာင္ MPS ဟုအမည္တြင္ ေသာ ျပင္ဆင္မႈေကာ္မတီ ကို ဖြဲ႔ဖို႔ ဒုဗုိလ္မွဴးၾကီးေအာင္ၾကီးကို တာ၀န္ေပးခဲ႔တယ္။ တဖက္ကျပည္တြင္း စစ္ ကိုတိုက္္ေနရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ad hoc ျဖစ္ကတပ္ဆန္း  ေန႔တဓူ၀ ျဖစ္ရပ္ေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနၾကရတယ္။ က်က်နန စဥ္းစားျပီး ေရရွည္အတြက္ျပင္ဆင္မႈမရွိဖူး။ ဒါေၾကာင္႔ ေရရွည္ဗ်ဴဟာဆြဲျပီး စစ္တပ္ကို တည္ေဆာက္ႏုိင္မဲ႔ Planning Staff လုိတယ္လို႔ ေရးျပထားတယ္။ အစိုးရ စစ္တပ္ဟာ ျပည္တြင္းသူပုန္ကိုသာ ျဖစ္သလိုတိုက္ႏုိင္တယ္ ၊ တရုတ္ျဖဴလို ျပည္ပ ရန္ကိူေရရွည္ မတိုက္ႏုိင္တာရွင္းတယ္။

၁၉၅၁ ခုၾသဂုတ္လ မွာ စစ္ရံုးကိုေရာက္လာတဲ႔  ဗို္လ္ေမာင္ေမာင္ဟာ MPS ဟာ ဟိုဖတ္ ဒီဖတ္ ဟိုေတြးဒီေတြး နဲ႔ဘာမွ မယ္မယ္ရရ လုပ္ထားတာမေတြ႔ရဖူး။ အစိုးရ နဲ႔ စစ္တပ္အတြက္ အဓိက အႏၱရယ္က တရုတ္ျဖဴတပ္ေတြက အေမရိကန္ အကူနဲ႔ တရုတ္ျပည္ၾကီးထဲကို ယူနန္ကျပန္၀င္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနၾကတယ္။ ရွမ္းျပည္မွာ တရုတ္ျဖဴတပ္ ေတြတပ္ဆြဲထားတယ္။ တရုတ္နီတပ္ ေတြ တရုတ္ျဖဴတပ္ကို ရွင္းဖို႔ လွိမ႔္၀င္လာျပီး ဗမာျပည္ကို၀င္သိမ္းမွာကိုေၾကာက္တာပဲ။ ဒီအႏၱရယ္ကို လက္ေတြ႔ ဘယ္လိုရင္ဆိုင္မလဲဆိုတာက ျပႆနာပဲ။ ဗိုလ္ေမာ္ေမာင္ရဲ႔ တင္ျပခ်က္က သံလြင္ျမစ္္ သည္ဖက္ကမ္း က တရုတ္တပ္ေတြ ကို  (၃) လ ကုလသမဂၢ ကတပ္ေတြ၀င္မကူႏုိင္ခင္ ခံတုိက္ႏုိင္ဖို႔႔ပဲ။ ဒီအစီအစဥ္ နဲ႔ ဗဟိုစစ္ရံုးကို ဗို္လ္ေမာင္ေမာင္ နဲ႔ ဗိုလ္ေအာင္ၾကီးတ႔ို ေပါင္းျပီးတည္ေဆာက္ၾကတာပဲ။ ဒီအစီအစဥ္ကို အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ ေငြလိုတယ္။ အစိုးရမွာ ဆိုရွယ္လစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရွွိေပမဲ႔ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ဦးႏု သေဘာတူဖို႔လိုလာျပန္တယ္။ ဗို္လ္ေအာင္ၾကီးက ဦးႏုရဲ႔လူယံု။ ဦးႏု ကိုကိုင္ႏုိင္ဖို႔က ဗိုလ္ေအာင္ၾကီးရဲ႕ တာ၀န္။ (Mary Callhan စာအုပ္ Reorganization of the Tatmadaw စာမ်က္ႏွာ ၁၅၉ -၁၆၉)

တကယ္ေတာ႔ စစ္တပ္ဆိုတာ စနစ္ရွိဖို႔လိုပါတယ္။

ကြန္ျမဴနစ္ေတြဖက္က အျဖစ္အပ်က္ေတြကို Mary Callahan တို႔လို သုေတသန ျပဳျပီး ေဖၚျပမႈ မရွိတဲ႔ အတြက္ အတိအက် မေျပာႏုိင္ပါ။ စာေရးသူ ဥါဏ္မွီသေလာက္ သံုးသပ္ၾကည္႔ရတာ ကြန္ျမဴနစ္စစ္တပ္ဟာ ေန႔တဓူ၀ ad hoc အဆင္႔ကထက္ပိုပံု မရဖူး။ ေျပာက္က်ားစစ္ပဲြမွာလည္း ႏုိင္ေအာင္တိုက္ျပီး နယ္ေျမထိန္းႏုိင္ဖို႔ဟာ အေရးၾကီးပါတယ္။ ဒီကတဆင္႔ တပ္ကိုထူေထာင္ႏုိင္ဖို႔ ကအေရးၾကီးတယ္။ တရုတ္ဥပမာ ကိုယူရင္ ေမာ္စီတုန္း ဆိုတာ ေျပာက္က်ားဗိုလ္ၾကီးပဲ။ Long march ဆိုတာ ခ်န္ေကရွိပ္ တပ္ေတြရဲ႔ ထိုးစစ္ေၾကာင္႔ တပ္နီၾကီး အေခ်မႈန္း ခံရမွာစိုးရိမ္လို႔ ထြက္ေျပးရတာပဲ။ ေနာက္ဆံုး စစ္သားေထာင္ ဂဏန္းေလးပဲက်န္ေတာ႔တာပဲ။ ဒီကမွ ကုပ္ကပ္တက္လာျပီး စစ္ကိုရသေလာက္ ႏုိင္ေအာင္ တိုက္ ၊ နယ္ေျမသိမ္းထားႏုိင္ေအာင္ၾကိဳးစားျပီး တပ္နီၾကီးကို ျပန္ၾကီးထြားေအင္ၾကိဳးစားယူရတာပဲ။ ဒီလို ျပန္ထူေထာင္တဲ႔ ေနရာမွာ ေခါင္းေဆာင္မႈက အေရးၾကီးလာတယ္။ တရုတ္ေတြက ကနဦးအစ ကတည္းက စစ္တပ္ကို စစ္ေကာင္စီနဲ႔ပဲ အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။ စစ္ေကာင္စီကပဲ ဗ်ဴဟာေရာ ၊ planning ပါဆြဲတာပဲ။ ေမာ္စီတုန္းကို အတုယူစရာေကာင္းတာက ေမာ္ဟာ စစ္ဗ်ဳဟာကိုေကာင္းေကာင္း နားလည္တဲ႔ ႏုိင္ငံေရးသမား။ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ မဟုတ္ဖူး။ ဒါေၾကာင္႔ သူ႔ရဲ႕  8th Route Army ကိုဦးစီးတိုက္တာ ခ်ဳေတး (Zhu De) ။ အေသးစိပ္၀င္ရႈပ္ ပံုမေပၚဖူး။ တိန္ေလ်ာက္ပိန္ က 4th Route Army ရဲ႔ ႏုိင္ငံေရးမွဴး လုပ္ေတာ႔လည္း ထို႔နည္း၎ ပဲ။ ဗမာကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ မွာ ႏုိင္ငံေရးမွဴးက စစ္ေရးတာ၀န္ခံ ရဲ႕ အထက္က လို႔နားလည္တယ္။ မွန္ခဲ႔ရင္ ဗမာကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဟာ ၀ါဒေရးကို ဦးစားေပးလြန္းျပီး စစ္ေရးမွာ ၀င္ရႈပ္ၾကပံုရ တယ္။ ေသျခာတာက ေတာ႔ ရန္ကုန္အစိုးရအခ်ိန္ ၊ ေစာေစာပိုင္းမွာ ရထားတဲ႔ စစ္ေရးေအာင္ျမင္မႈ ေတြကို Capitalized မလုပ္ႏုိင္ဖူး။ ေရရွည္ကိုၾကည္႔ရမဲ႔ Forward Thinking နဲ႔ Planning မွာအားနဲတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။

ဗိုလ္ေဇယ် ဟာ ဂ်ပန္ေတြစီက training ရတဲ႔အျပင္ ဂ်ပန္ေခတ္မွာ စစ္အရာရွိခ်ဳပ္ Chief-of-staff လုပ္ခဲ႔ဖူးတာပဲ။ ထို႔ျပင္ ၁၉၆၃ခု ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေခၚမွ တရုတ္ျပည္ကျပန္ေရာက္လာတာပဲ။ စစ္တပ္ေထာင္တဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳ ရွိခဲ႔တဲ႔သူပဲ။ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္တို႔ ဗဟိုစစ္ရံုး ကိုစနစ္တက် တည္ေဆာက္ေတာ႔ ဂ်ပန္ေခတ္က အေတြ႔အၾကံဳ ကိုမွီတာပဲလို႔ Mary Callahan ကဆိုခဲ႔တာပဲ။ ဘာေၾကာင္႔ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေျပာက္က်ားဘ၀က မေက်ာ္ႏုိင္တာလဲ။ စစ္ဗဟိုဌါနခ်ဳပ္ကို ေထာင္ျပီး စစ္ႏုိင္ေအာင္မတိုက္ႏုိင္တာလဲဲ။ နယ္ေျမႏုိင္ေအာင္ မထိန္းႏိုင္တာလဲ ဆိုတာေတြကို အခြင္႔အေရးရရင္ သုေတသန လုပ္ခ်င္တယ္။

ကိုယ္အီးကိုယ္ ျပန္ရွဴမိေသာကြန္ျမဴနစ္

တကယ္စစ္ပြဲၾကီးေတြ အႏုိင္ရတာ implementation ၾကီးပဲမဟုတ္ဖူး။ Planning ေကာင္းလို႔ပါ။ ဒုတိယကမၻာစစ္က Patton တုိ႔က နာမည္ၾကီးခ်င္တယ္။ ေရွ႔ကထိုးတိုက္သြားတယ္။ ေနာက္က Bradley တို႔ Marshall တုိ႔က အေထာက္အကူ support ေပးႏုိင္လို႔ ေအာင္ျမင္တာပဲ။ ဥေရာပကုိ တက္သိမ္းတဲ႔ ေနာ္မင္ဒီ စစ္ပြဲမွာ စစ္တိုက္ရာမွာ နံမည္ၾကီးတဲ႔ Patton လက္ထဲမအပ္ပဲ ကြက္ကဲမႈေတာ္တဲ႔ Eisenhower ကိုဦးစီးေစတာပဲ မဟုတ္ပါလား။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြက Rhetoric သိပ္မ်ားသြားျပီး တကယ္ လုပ္ရမဲ႔ planning နဲ႔ preparation ကိုေမ႔သြားပံုရတယ္။ ဒုကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ က စစ္တိုက္ေတာ္တဲ႔ ဗိုလ္မွဴးၾကီး တင္႔ေဆြကို တပ္မ (၇၇) ဖြဲ႔ေစျပီး ဗကပ ဗဟိုကိုရွာျပီးေခ်မႈန္းဖို႔ အမိန္႔ေပးေနခ်ိန္မွာ သခင္သန္းထြန္းတို႔ က ပီကင္းျပန္ေတြကို အားယူျပီး ဂိုရွယ္ တုိ႔ ရဲေဘာ္ေဌး တို႔ကိုသုတ္သင္ ႏုိင္ဖို႔ မာ႔က္စ္ လီနင္ေက်ာင္း ေတြေထာင္ျပီး ၀ါဒေရးသင္တန္း ေတြနဲ႔အခ်ိန္ကုန္ေနၾကတယ္။ စစ္ဗိုလ္ေတြ စစ္တိုက္ဖို႔ မလံုးပန္းႏုိင္ဖူး။ ၀ါဒသင္တန္းလာတက္ေနရတယ္။ ေနာက္ဆံုး ျဖတ္-ေလး-ျဖတ္ နဲ႕ အစိုးရက ကိုင္ေတာ႔ သိႏၵီတံထား တုိက္ပြဲမွာ ေအာင္ျမင္ခဲ႔တဲ႔ ဗိုလ္မွဴးခ်ုဳပ္သန္းတင္ ကို တိုင္းမွဴးခန္႔ျပီး တပ္မ (၇၇) နဲ႔ ၀င္ထိုးတာပဲ။ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္သန္းတင္ဟာ ဂ်ပန္ဗိုလ္သင္တန္း ပထမ အပတ္ဆင္းပဲ။

ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ဘယ္ပါတီ ၊ ဘယ္စစ္တပ္ ၊ မဆို (ရႈံး) တယ္ဆိုရင္ ႏုိင္ငံေရး ၊ စစ္ေရး ေခါင္းေဆာင္မႈ ညံ႔ဖ်င္း လို႔ပဲလို႔ ယူဆရမွာပဲ။

စာေရးသူရဲ႔ သံုးသပ္ခ်က္ ကေတာ႔ အစိုးရတပ္ ေတြဟာ ေရွ႔တန္းမွာ တိုက္ေနရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ေနာက္တန္းလံုေအာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္ တို႔က တည္ေဆာက္သြားႏုိင္တယ္။ ဗိုလ္ခ််ပ္ေန၀င္း က အားလံုးကို အုပ္ခ်ဳပ္ သြားႏုိင္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း သူအာဏါ ရရွိေရးအတြက္ စစ္တပ္ကို အသံုးခ် သြားတာ က သပ္သပ္ ေဆြးေႏြးသင္႔တယ္။

ႏြားကြဲရင္က်ားကိုက္တတ္တယ္

ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာ Diversity ကို အားေပးတယ္။ ဒီ Diversity က Factional Politics ကို ေဖၚထုတ္တယ္။ ဒီ အုပ္စု ေတြက အုပ္စု အခ်င္းခ်င္းအားျပိဳင္မႈ ကို ေဖၚထုတ္တယ္။ ေနာက္အေရးၾကီးတဲ႔ အခ်က္က ဒီအားျပိဳင္မႈ ကို သတင္းသမားေတြက ေဘးက ၀ိုင္းျပီး ေဘးတီးေပးတယ္။ Mr Bucknell ေရးတဲ႔ U Nu of Burma မွာ ဗမာသတင္းသမားေတြ မက ႏုိင္ငံျခားသတင္းသမားေတြ ကပါ တကယ္အာဏါရွိတာ ဆိုရွယ္လစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြပါ ဆိုေတာ႔ ဦးႏု ကို ဆြေပးတာနဲ႔ အတူတူပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ အာရွကို အလည္လာတဲ႔ အဂၤလိပ္၀န္ၾကီးခ်ဳပ္က ဦးႏု နဲ႔ မဂၤလာဒံုေလဆိပ္ မွာေတြ႔ ဖို႔စီစဥ္ေတာ႔ ဦးဗေဆြ နဲ႔ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းကို လည္း ေခၚထားပါလို႔ ခြင္႔ေတာင္းလာေတာ႔ ခံစားစရာျဖစ္လာေတာ႔တာေပါ႔။ ပိုဆိုးတာက အာဏါရွိတယ္ဆိုတာနဲ႔ အနားကပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားသူ အမ်ားစုဟာ အခြင္႔အေရး ကိုေမွ်ာ္ကိုးျပီး လာၾကတာပဲ။ ဒီလူေတြကပဲ ကပ္ျပီး ေျမွာက္ေပးၾကတာပဲ။ အားလံု၀ိုင္း ေဘးတီးေပးၾကေတာ႔ ၾကာေတာ႔ အက္ကြဲလာၾကတာေပါ႔။ ဒါေၾကာင္႔ အာဏါဆိုတာသိပ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ စိတ္ခိုင္ဖို႔လိုတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔လို တိုင္းျပည္အတြက္ပဲ ဆိုတဲ႔စိတ္ေမြးဖို႔လိုတယ္။

၁၉၆၀ ေရြးေကာက္ပြဲျပီးေတာ႔ ဦးႏုနဲ႔ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းတို႔ ျပန္တဲ႔သြားၾကျပီ။ ညေနဆို ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္က Fiat ကားအျပာေလးနဲ႔ ဦးေက်ာ္ျငိမ္း အိမ္ကိုေရာက္ေရာက္လာတတ္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ စစ္တပ္္ကို ဘယ္လိုကိုင္ရမလဲ ဆိုတာကို တာတေပါ ဆိုတဲ႔ သေဘၤာေပၚမွာ တိုးတိုးတိပ္တိပ္ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ကံဆိုးေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း သိသြားတယ္။ ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ လွ်င္မွ။

အခ်က္အလက္ အမွန္ကိုသိႏုိင္မွ

စာေရးသူတို႔ ႏုိင္ငံရဲ႔ ႏုိင္ငံေရးမွာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ရဲ႔ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီေရး ဥါဥ္ နဲ႔ စိတ္ဓါတ္က ရိုးတြင္းခ်ဥ္စီ အထိစြဲ ေနၾကျပီ။ တကယ္႔အခ်က္အလက္ ထက္ မိမိ ျပိဳင္ဖက္ (သို႔) ရန္ဖက္ ဆိုရင္ လက္ဦးေအာင္ နံမည္ဖ်က္ ထားလိုက္ရမွ။ အခ်က္အလက္မွန္ေအာင္ ၾကိဳးစားျပီး သုေတသန လုပ္ဖို႔ထက္ ၾကားသမွ် အတင္း နဲ႔ သတင္းကိုေရာသမ ျပီး ေရးထဲ႔လိုက္ၾကတာပဲ။ မိမိရဲ႔ ထင္ျမင္ခ်က္ကို လည္း ရာဇ၀င္အခ်က္အလက္ သေဘာေရးထဲ႔ လိုက္ၾကတာပဲ။ အေၾကာင္း က ကြန္ျမဴနစ္ ေတြရဲ႔ ပင္ကုိယ္စရိုက္ ကိုက မွန္ရဲ႔လားလို႔ ေစာဒက တက္ဖို႔မွ မဟုတ္ပဲ။ အဆင္႔ဆင္႔ ေခါင္းေဆာင္က ေျပာတာအမွန္ပဲ။ သဘာ၀က်တာ ၊ Logical ျဖစ္တာ ၊ မျဖစ္ႏုိင္တာ အေရး မဟုတ္။ Politics is Perception ဆိုတဲ႔အတိုင္း ရန္ဖက္ ကိုသိကၡာခ်ဖို႔ က အဓိကလာျဖစ္ၾကတာကိုး။

မၾကာေသးခင္ က ကြန္ျမဴနစ္ေတြကို အသားေပးတဲ႔ ၀က္ဒ္ဆိုက္ျဖစ္တဲ႔ (ေန႔သစ္) ၀က္ဒ္ဆိုက္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း အေၾကာင္းေဆာင္းပါးတက္လာတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းရဲ႔ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ပါ။ မသိတဲ႔သူဖတ္ရင္ေတာ႔ ဖတ္လို႔ေကာင္းေပမဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းအေၾကာင္းကို ဂဃနဏ ေလ႔လာထားသူ တစ္ဦးအဖို႔ကေတာ႔ Tabloid ဆန္လြန္းတယ္။ Yellow Journalism ဆန္လြန္းတယ္။ အတင္းနဲ႔ သတင္းကို ေရာေမႊထားတာ။ ဥပမာ ဦးေန၀င္းေက်ာင္းထြက္ရတာ ေရးျပအျပီးမွာ ဦးေန၀င္း ကိုခပ္ထိုင္းထိုင္းပံုသ႑န္ေဖၚျပထားတယ္။ ဦးေန၀င္းဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔ ၊ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းတို႔လို စာဂ်ပိုး မဟုတ္ဖူး။ သို႔ေသာ္ Street smart။ ႏုိင္ငံေရးကစားကြက္မွာ ဂ်င္အေပၚကထံုး။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲ ေခၚေတာ႔ ကြန္ျမဴနစ္ေတြက ေျမေပၚေျမေအာက္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြျပန္ေတြ႔ခြင္႔ ရျပီ ၊ ပ်က္ေနတဲ႔ ကြန္ယက္ေတြ ျပန္ဆက္္ခြင္႔ရျပီ ၊ သခင္ဗသိန္းတင္ ေတာင္ ဗကပ ဗဟိုစီ သြားခြင္႔ရျပီ ဆိုျပီး ငါတို႔ေတာ္လွခ်ီရဲ႔ ..လို႔ေသြးနထင္ေရာက္ေအာင္ ၀င္႔ၾကြားေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း က ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ (HOPE) ေပးျပီး ရဲေဘာ္ေဌးုတို႔လို moderate ေတြကို အပင္းထဲ႔ေပးလိုက္တာ။ ရဲေဘာ္ဂိုရွယ္ နဲ႔ သခင္သန္းထြန္းတို႔ ရဲ႔ ပဋိပကၡ ကိုလည္း မသိပဲေနမွာတဲ႔လား။ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးကို ျမင္ျပီး ေသြးၾကြေနတဲ႔ ပီကင္းျပန္ေတြကို ဗဟိုကိုျပန္ထဲ႕ေပးလိုက္တာ။ ရလဒ္က ဟသၤာကိုးေသာင္း ပ်က္တဲ႔ ၊ ရာဇ၀င္မွ ဖ်က္မရတဲ႔ … အမဲစက္ထင္ေစတဲ႔ ျဖဳတ္-ထုတ္-သတ္ ဇာတ္လမ္းပါပဲ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ က်ဆံုးေတာ႔ ရန္ကုန္ဆင္းလာတဲ႔ ဗိုလ္ေန၀င္းဟာ အဦးဆံုးသခင္သန္းထြန္းစီ ၀င္ျပီး ခင္ဗ်ားတို႔ကို အားကိုးပါတယ္ ၊ ယံုပါတယ္ ဆိုျပီး ကပ္ထဲ႔သြားတာ ကြန္ျမဴနစ္ဥကၠ႒ၾကီး ဟတ္ထိ သြားရတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေခၚတဲ႔ပြဲမွာ ဦးေန၀င္းစီ ေရးတဲ႔ သခင္သန္းထြန္းရဲ႔ စာမွာ (သတိရေသးတယ္ဗ်ာ) ဆိုျပီး ေဖၚလန္ဖါးျပီး ခၽြဲခၽြဲျပစ္ျပစ္ ေရးထားလို႔သာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ျငင္းမရတာ။ မာ႔က္စ္၀ါဒ နဲ႔ လီနင္ရဲ႔ ဗဟိုဦးစီး စနစ္ကို ငပိသုပ္ ဘိန္းမုန္႔ညွပ္ျပီး (အညမည) ပါဆိုျပီး ျငာေရာင္း။ ကြန္ျမဴနစ္ ေတြကို ငါတို႔လည္း ဗဟိုဦးစီး စနစ္ ကိုယံုပါတယ္ လို႔ နားလွည္႔ပါးရိုက္ မ်က္စ ပစ္လိုက္ေတာ႔ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ တျပံဳု ၾကီး အလင္း၀င္လာျပီး မဆလပါတီကို ၀င္ၾကျပန္ေရာ။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ အစုလုိက္ အျပံဳလိုက္ အလင္း၀င္လာၾကတာ ဗကပ ေတြအေတာ္ အထိနာတယ္။ ဗိုလ္ရဲထြဋ္ တို႔လည္း ေတာ္ထဲမွာ ၾကာၾကာမခံလုိက္ဖူး သခင္တင္ျမ နဲ႔ အတူ ဗိုလ္ေန၀င္း ေအာက္ျပန္ေရာက္ သြားရတာပဲ မဟုတ္လား

ဦးေန၀င္းတို႔ လွ်င္လိုက္ပံုမ်ား အနားနားကပ္ျပီး ဒါးနဲ႔ ထိုးလိုက္တာေတာင္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ မသိလိုက္ရွာဖူး။ လစ္တာနဲ႔ အားတာနဲ႔ ဖဆဆိုရွယ္ ၊ ဆိုရွယ္လစ္ စစ္ဗိုလ္ေတြကိုပဲ ဆဲေနရရွာတယ္။ ဦးေန၀င္းဆိုရင္ နာၾကည္းမႈ မျပၾက။ ဦးေန၀င္းရဲ႔ Modus Operandi က ဘယ္ေတာ႔မွ နာၾကည္းသြားေအာင္ မလုပ္ဖူး။ ေသမထူး ေနမထူး မုန္းတီးသြားေအာင္ မလုပ္ဖူး။ သူႏုိင္ျပီထင္ရင္ အသာေလး ေလွ်ာ႔ေပးလိုက္တယ္။ ဦးေက်ာ္ျငိမ္း တို႔ ၊ ဗိုလ္ေအာင္ၾကီးတို႔ က ရန္သူ  (မ်ား) မွာကို မေၾကာက္ၾကဖူး။ ဗိုလ္ေန၀င္း က စစ္ဗိုလ္ၾကီးေတြကို ဖမ္းျပီးရင္ ငါဖမ္းခ်င္လို႔ မဟုတ္ဖူး။ တင္ဦး (မ်က္မွန္) ေၾကာင္႔ ဆိုျပီး ေရာ႔ ကားတစ္စီးယူ သြားဆိုျပီး ေခ်ာ႔လႊပ္လိုက္တာ။  ဒါ စာေရးသူ ဗမာျပည္က မထြက္ခင္ ၁၉၈၀ အစဦး ႏွစ္ေတြကပါ။ စာေရးသူ နဲ႔ စာေရးသူရဲ႔ အကိုု ေဒါက္တာထြန္းေက်ာ္ျငိမ္းတို႔ ကေတာင္ ဦးေန၀င္းေတာ႔ Car Dealer ၾကီးျဖစ္သြားျပီ လို႔ေတာင္ ေနာက္ၾကေသးတယ္။ အဲဒီ ေခတ္က Mazda နဲ႔ေပါင္းျပီး အၾကီးစားစက္ရံုမွာ ကားေတြဆင္တယ္။

ၾကည္႔ေသာသူသာလွ်င္ ျမင္တတ္၏

ဒီေလာက္ ႏုိင္ငံေရး အကြက္လွ်င္တဲ႔ ႏုိင္ငံေရးသမန္းက်ားကို မွ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီေရး အျမင္နဲ႔ ခပ္ထိုင္းထိုင္းပါလို႔ တိမ္တိမ္ေလးေတြးျပီး ေရးေတာ႔ တကယ္႔အခ်က္အလက္ေတြ နဲ႔ ကြာေနရံုမက ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ကိုယ္႔အီးကိုယ္ျပန္ ရွဴမိျပီး ျပိဳင္ဖက္ကို အမွန္မျမင္ႏုိင္ၾကေတာ႔။ ဒါေၾကာင္႔ ေခတ္အဆက္ဆက္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြကို စစ္ဗိုလ္ေတြက ငယ္ႏုိင္ပဲ။ ျဖတ္-ေလး-ျဖတ္ နဲ႔ ကိုင္လိုက္ ၊ ျဖဳတ္-ထုတ္-သတ္ နဲ႔ ရွင္းလိုက္။ တခါ ကြန္ျမဴနစ္ဗဟို ရဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မႈ ညံ႔ဖ်င္းလို႔ …. တိုင္းရင္းသားေတြက ပုန္ကန္ျပီး ပန္ေဆာင္ကို အစိုးရလက္ အပ္လိုက္တာပဲ မဟုတ္လား။ ေနာက္ဆံုး တရုတ္ၾကီး ကဆင္႔ လည္ပင္းညွစ္ထားတာ ကြန္ျမဴနစ္ ေတြထာ၀ရ ေျမတြင္းေအာင္းေနရတာ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ခဲ႔ၾကပါျပီ။

ဒါေတာင္ မၾကာေသးခင္က ေျမေအာက္ကထုတ္ေ၀တဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ ေၾကျငာခ်က္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြဟာ အႏွစ္ (၅၀) ေက်ာ္ စစ္တပ္ကို ရင္ဆိုင္ခဲ႔တာပါတဲ႔ ။ စစ္တပ္အေၾကာင္း သိတဲ႔ ပါတီအေနနဲ႔ သတိေပးပါရေစ ဆိုျပီး NLD ကိုသတိေပးလာေသးတယ္။ Logically, Critical Thinking နဲ႔ျပန္ စဥ္းစားရင္ … ဟုတ္ပါ႔မလား ေမာင္ကာ႒ဳ ရယ္လို႔ ေမးရမလိုုျဖစ္ေနျပီ။  ေမးလိုက္ခ်င္တာက စစ္တပ္ အေၾကာင္း တကယ္သိရင္ ဘာေၾကာင္႔ စစ္တပ္ကို ႏုိင္ေအာင္ မတိုက္ႏိုင္တာလဲလို႔ ။ ေပထိ ဆိုရင္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေမွာက္လ်က္ လဲေနၾကျပီ။

အစိုရကို ဤေဆာင္းပါးက တဆင္႔ပန္ၾကားပါရေစ။

ဒီမိုကေရစီ ခိုင္မာလာတာနဲ႔ အမွ် လူေတြရဲ႔ အသိဥါဏ္ Capacity ဟာလည္း တိုးတက္လာ စျမဲပါ။ တခ်ိန္ထဲမွာ လည္း ပြင္႔လင္းမႈ transparency ကိုလည္း တမ္းတ ေတာင္းဆုိ လာၾကမွာပါ။ Mary Callahan ကို ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အထိ တပ္မေတာ္ေမာ္ကြန္းတိုက္မွာ ရွိတဲ႔ စာရြက္စာတန္းေတြကို ဖတ္ရႈခြင္႔ျပဳတာမို႔ သူေရးတဲ႔ စာအုပ္ဟာ ရာဇ၀င္အခ်က္အလက္ အမွန္ေတြကို သိလိုတဲ႔ ၊ ဗမာႏုိင္ငံသားေတြ အတြက္ အလြန္တန္ဖိုးရွိၾကီးပါတယ္။ ထို႔နည္းတူစြာ ပဲခူးရိုးမ နဲ႔ ပန္ေဆာင္က ရလာတဲ႔ ကြန္ျမဳနစ္ ေတြရဲ႔ စာရြက္စာတန္းေတြကို ပညာရွင္ေတြကို ဖြင္႔ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ဗမာႏုိင္ငံရဲ႔ လြပ္လပ္ေရး ရာဇ၀င္ကို ေလးေလး နက္နက္ ေလ႔လာထားတဲ႔ ျပည္တြင္း ၊ ျပည္ပ ပညာရွင္ေတြ ကိုလက္ေခ်ာင္း အေပၚ တင္ေရ လို႔ရပါတယ္။ Mary Callahan, Bertil Lintner, Martin Smith တုိ႔လို ပညာရွင္ေတြ နဲ႔ Australia ANU က ပါရဂူဘြဲ႔ရတဲ႔ ဦးကိုကိုၾကီးရဲ႔ေျမး ေဒါက္တာ ေက်ာ္ေဇာ၀င္း တုိ႔သာ စာအုပ္ေရးနုိင္ရင္ တိုင္းျပည္ အတြက္ အက်ိဳးရွိမွာပါ။ စာေရးသူက ေတာ႔ သခင္သန္းထြန္းရဲ႔ Diary ကိုဖတ္လိုပါတယ္။ ေနာက္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ရဲ႔ Military Strategy Failures ေတြကို သုေတသန ျပဳစာအုပ္ေရးလိုပါတယ္။ စာေရးသူ ရဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ ကေတာ႔ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးးပါ။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ၀ါဒျဖန္႔ထားတဲ႔ ယံုတမ္းပံုျပင္ myth ေတြကို ရာဇ၀င္ အခ်က္အလက္ အမွန္ေတြ နဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၾကည္ခ်င္တဲ႔ ဆႏၵပါ။

ဦးသန္႔ဟာ ဦးႏုရဲ႔ တိုက္တြန္းခ်က္အရ (ျပည္ေတာ္သာခရီး)  ကိုေရးရတာပါလို႔ သူ႔စာအုပ္ မွာ ၀န္ခံထားပါတယ္။ ဦးသန္႔သာ သူ႔စာအုပ္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ဆဲဆိုထားတာကို အတိအက် ေရးမျပခဲ႔ရင္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ဖင္လွန္ ျငင္းဆို ၾကဦးမွာပါ။ ဦးသိန္ေဖျမင္႔ ရဲ႔ ေက်ာ္ျငိမ္း ဆိုတဲ႔စာအုပ္ ေၾကာင္႔ လြပ္လပ္ေရးရာဇ၀င္ က ဦးေက်ာ္ျငိမ္းကိုေဖ်ာက္ ၍မရပါ။ ဦးႏု ရဲ႔တာေတစေနသား ေၾကာင္႔ ေနာင္လာ ေနာက္သား ေတြ အသိတရားရခဲ႔ၾကရပါသည္။ လြပ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ ၀င္ခဲ႔ၾကသည္႔ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသာ အျမင္မက်ယ္ သတိမရွိခဲ႔ ၾကပါလွ်င္ ၀ါဒျဖန္ခ်ီေရးသက္သက္ အတြက္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ၏ လုပ္ၾကံ သမိုင္း ၾကားမွာ လြပ္လပ္ေရး ရာဇ၀င္ လမ္းစေပ်ာက္ခဲ႔ ရပါမည္။

ကြန္ျမဴနစ္ေတြ မွားခဲ႔တာျဖစ္ေစ ၊ မွန္ခဲ႔တာျဖစ္ေစ ၊ တိုင္းျပည္ အေနႏွင္႔ အျဖစ္ပ်က္ အမွန္အတိုင္း သိသင္႔ပါသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ရဲ႔ ရာဇ၀င္ဆိုတာ လြပ္လပ္ေရးရာဇ၀င္ ရဲ႔ တပို္င္းတစ ပါပဲ။ ရာဇ၀င္ အခ်က္အလက္ အမွန္ေတြကို စာရြက္စာတမ္း နဲ႔ မေဖၚျပႏုိင္ရင္ ၊ ကြန္ျမဴနစ္ ေတြရဲ႔ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီေရး သမိုင္းအလိမ္ ေတြနဲ႔ပဲ လူေတြ ၀ိုးတိုး၀ါးတား ျဖစ္ေနၾကဦးမွာပါ။ လူေတြ သမိုင္းအမွန္ကို သိိသင္႔သိတုိက္ တယ္လို႔ ယူူဆမိလို႔ပါ။ အဂၤလိပ္လို My2c လို႔ပဲ အဆံုးသတ္ခဲ႔ပါရေစ။

လူငယ္ေလးေတြ အသိတရားတုိးပါေစ

ခ်င္းမိုင္
ဘိုဘိုေက်ာ္ျငိမ္း

စာအုပ္အညႊန္း

၁။ Making Enemies : War and State Building in Burma by Mary P. Callahan
၂။ Burma and General Ne Win by Dr Maung Maung
၃။ Burmese Nationalist Movements 1940 – 1948 by Brigadier General Maung Maung
၄။ The Longest War by Louis Allen 1941 – 1945
၅။ U Nu of Burma by Mr Bucknell
၆။ ဦးႏု ၏ တာေတစေနသား
၇။ ဦးႏု ၏ ငါးႏွစ္ရာသီ ဗမာျပည္
၈။ ဦးသန္႔၏ ျပည္ေတာ္သာခရီး
၉။ ဦးသိန္းေဖျမင္႔၏ ေက်ာ္ျငိမ္း
၁၀။ ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္မ်ား စစ္ဆင္ေရးျပီး စစ္ဆင္ေရးမွ ၊ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္သန္းတင္
၁၁။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ရွားပါးမိန္႔ခြန္းမ်ား
၁၂။ ေက်ာ႔ပိုးအိပ္ကေလးကိုခ်ီကာလြယ္ ၊ တင္႔ေဆြ (ဖ်ာပံု) (ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္း)
၁၃။ ကၽြႏု္တို႔ႏွင္႔ ဦးေက်ာ္ျငိမ္း။ ေျမာင္းျမဗေဆြ စီစဥ္သည္။
၁၄။ ဘံုဘ၀ ၾကံဳေတြ႔ရ ဇာတ္လမ္းမ်ား (မွဴးသမိန္) (ဗိုလ္မွဴးၾကီးေစာျမင္႔)
၁၅။ "Burma Debate", Vol. IV, No. 3, August 1997

No comments:

Post a Comment